Βατοπαιδινή Ιερά Σκήτη Αγίου Δημητρίου - Άγιον Όρος
Η Ιερά Σκήτη του Αγίου Δημητρίου Βατοπαιδίου είναι μία από τις αρχαιότερες και από τις πιο οργανωμένες Σκήτες του Αγίου Όρους κατά τη βυζαντινη περίοδο. Βρίσκεται στα νότια όρια της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, σε απόσταση 30 λεπτών περπατήματος. Περιβάλλεται από καταπράσινους λόφους με άνοιγμα προς τα βόρεια.
Η ιστορία της Σκήτης ξεκινά από τον 10ο αιώνα, όταν ιδρύθηκε το μονύδριο του Χαλκέως. Ο ιδρυτής του μοναστηριού ήταν ο Δημήτριος ο Χαλκεύς, ο οποίος αφιέρωσε το ναό του μοναστηριού στον ομώνυμο Άγιο. Μετά τον θάνατο του Δημητρίου, το μοναστήρι και τα γύρω κελλιά τέθηκαν υπό την προστασία των γειτονικών Μονών Θεοτόκου και Εσφιγμένου.
Το όνομα Χαλκεύς θα παραμείνει στη Σκήτη μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα. Το 1759, συντάχθηκε ο εσωτερικός κανονισμός της Σκήτης, ο οποίος καθόριζε τις σχέσεις μεταξύ των μοναχών και των διοικητικών αρχών. Κατά τον 18ο αιώνα, η Σκήτη γνώρισε μεγάλη ακμή, με αριθμούς μοναχών που έφταναν τους 120.
Στη δεκαετία του 1980, η Σκήτη αριθμούσε 10-12 μοναχούς. Με την απογραφή του 2001, ο αριθμός των μοναχών είχε αυξηθεί σε 16. Η Σκήτη διαθέτει 70 χειρόγραφα, καθώς και ένα μαρμαροθέτημα του Κυριακού, έργο του 12ου αιώνα.