Όλοι οι άνθρωποι έχομεν ανάγκην της προσευχής περισσότερον από ο,τι τα δένδρα έχουν ανάγκην των υδάτων. Διότι ούτε τα δένδρα δύνανται να παράγουν τους καρπούς, εάν δεν πίνουν ύδωρ διά των ριζών, ούτε ημείς θα δυνηθώμεν να παραγάγωμεν τους πολυτίμους καρπούς της ευσεβείας, εάν δεν ποτιζώμεθα διά των προσευχών.
Διά τούτο πρέπει και όταν εξεγειρώμεθα εκ της κλίνης, να προφθάνωμεν πάντοτε τον ήλιον με την λατρείαν του Θεού· και όταν καθήμεθα εις την τράπεζαν διά να φάγωμεν και όταν πρόκειται να κοιμηθώμεν. Μάλλον δε καθ' εκάστην ώραν και μίαν προσευχήν να προσφέρωμεν εις τον Θεόν, διατρέχοντες τοιουτοτρόπως διά της προσευχής ένα δρόμον ίσον προς το διάστημα της ημέρας.
