Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης
Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς ασκητές του Αγίου Όρους, γνωστός για την αφοσίωση του στη μοναχική ζωή και τη βαθιά πνευματικότητα του. Γεννήθηκε το 1886 στην Κέρκυρα και βαπτίστηκε με το όνομα Αναστάσιος. Από νεαρή ηλικία, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πνευματική ζωή και την προσευχή.
Σε ηλικία 26 ετών, το 1912, αποφάσισε να ενταχθεί στον μοναχισμό και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί, ασκήτευσε σε διάφορα μέρη, αλλά τελικά εγκαταστάθηκε στη σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Αρσένιος έλαβε το όνομα Αρσένιος κατά τη μοναχική του κουρά.
Ο Γέρων Αρσένιος ήταν γνωστός για την αυστηρή άσκηση του και την αδιάλειπτη προσευχή του. Ζούσε σε μια μικρή σπηλιά, απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, αφοσιωμένος στη λατρεία και την προσευχή. Οι σύγχρονοι του τον περιγράφουν ως έναν άνθρωπο με μεγάλη ταπεινότητα, αγάπη και διάκριση.
Παρά τη σκληρή ασκητική ζωή του, ο Γέρων Αρσένιος ήταν πάντοτε πρόθυμος να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Πολλοί μοναχοί και προσκυνητές προσέφευγαν σε αυτόν για πνευματικές συμβουλές και παρηγοριά, και η σοφία του άφησε βαθύ αποτύπωμα σε όσους τον γνώρισαν.
Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1983, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά πνευματικής διδασκαλίας και παραδείγματος. Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία, και το έργο του συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί τους πιστούς.
Ο ευλογημένος Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης υπήρξε σύντροφος στην άσκηση για περίπου σαράντα χρόνια με τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή (1897-1959). Η περιγραφή του βίου και της πολιτείας ενός τόσο μεγάλου ασκητή δεν είναι εύκολη υπόθεση σε λίγες μόνο σελίδες. Ο Γέροντας Αρσένιος, Πόντιος στην καταγωγή, άφησε σε νεαρή ηλικία τη Ρωσία και με τα πόδια ταξίδεψε μέχρι την Κωνσταντινούπολη και από εκεί με πλοίο έφτασε στους Αγίους Τόπους. Εκεί υπηρέτησε σχεδόν δέκα χρόνια στον Πανάγιο Τάφο και σε άλλα προσκυνήματα.
Στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, όπου υπηρέτησε ο Γέροντας Αρσένιος, γνώρισε τον ασκητή της Αίγινας, Ιερώνυμο, από τον οποίο έλαβε τα πρώτα ανώτερα μαθήματα της ασκητικής ζωής. Αφήνοντας τους θορύβους του κόσμου, κατέφυγε στον Άθωνα, στο Άγιον Όρος, όπου αφιερώθηκε στη μοναχική ζωή.
Στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα έλαβε το άγιο σχήμα και το όνομα Αρσένιος. Εκεί προέβη σε σκληρούς ασκητικούς αγώνες, όμως η δίψα του για ανώτερη άσκηση τον ώθησε να αναζητήσει ακόμα πιο αυστηρούς ασκητές στην ερημιά του Αγίου Όρους.
Ο Θεός του φανέρωσε το ποθούμενο: έναν άλλο νέο, τον μετέπειτα Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή, με τον οποίο ενώθηκαν πνευματικά και παρέμειναν αχώριστοι μέχρι τον θάνατό τους. Οι δύο ασκητές γνώρισαν και συνεργάστηκαν με άλλους μεγάλους ασκητές της εποχής, όπως τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη και τον Καλλίνικο τον Ησυχαστή.
Ακολουθώντας αυστηρή ασκητική ζωή, ο Γέροντας Αρσένιος εκτελούσε 3.000 γονυκλισίες κάθε βράδυ και ζούσε με ελάχιστο ύπνο και φαγητό. Επίσης, επιμελούνταν τις χειρονακτικές εργασίες, κουβαλώντας προμήθειες και υλικά για την επισκευή των κτισμάτων.
Οι δύο ασκητές, ρακένδυτοι και ξυπόλητοι, θεωρούνταν «σαλοί» από πολλούς, αλλά στην πραγματικότητα ήταν «σαλοί για τον Χριστό». Μετά από είκοσι χρόνια στην ερημιά της Αγίας Άννας, το 1938 κατέβηκαν στη Μικρά Αγία Άννα και το 1953 στη Νέα Σκήτη, όπου ο Άγιος Ιωσήφ απήλθε το 1959.