Μνήμη Θαύματος, εν Κολασσαίς Φρυγίας, παρά του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Βιογραφία
Χριστιανοί οι οποίοι εθεραπεύθησαν από το αγίασμα (ιαματικό ύδωρ) τού Αρχαγγέλου Μιχαήλ έκτισαν προς τιμήν του ναόν. Μετά από χρόνια ένας ευλαβής νέος, ο ῎Αρχιπος έμεινε υπηρέτης του ναού, ακολουθών ασκητική ζωή. Οι ειδωλολάτραι έδειρον τον ῎Αρχιπο, εδοκίμασαν να κρημνίσουν το αγίασμα αλλά τα χέρια των παρέλυσαν· εξήλθε και φωτιά και τους κατέκαυσε. ῎Εστρεψαν τον ποταμό προς τον ναόν αλλά ο ποταμός παραδόξως εκινήθη προς τα οπίσω.
Αμετανόητοι συνεχίζουν να ενώσουν και δεύτερον ποταμό διά να καταστρέψουν τα όρμητικά ύδατα τον ναόν. ᾿Ενώ προσευχόταν ο ῎Αρχιπος του παρουσιάστηκε ο ᾿Αρχιστράτηγος Μιχαήλ λέγων να έχη θάρρος και θα ιδή την δύναμιν του Θεού. Χαράξας τον τύπον του Τιμίου Σταυρού, οι ποταμοί ακινητοποιήθησαν, εσχίσθη μία μεγάλη πέτρα, έγινε σεισμός και βροντή· ο ᾿Αρχάγγελος Μιχαήλ είπε· «Εις την χώνην ταύτην χωνεύθητε ώ ποταμοί». ῞Εως σήμερον χωνεύονται τα ύδατα εις το άνοιγμα αυτό της γής. ῾Ο τόπος ωνομάσθη «χώναι».
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσης ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων, τῆς ἀῢλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς νεφέλη ὠράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξίαρχα τῷ σῷ ἁγίω ναῶ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον ὅθεν ὡς ἄλλη κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ρείθρων τῶν ποταμῖων, τὸν ροῦν ἠκόντιαας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἠμῶν.