Νεομάρτυς Νικόλαος

Εκ του χωρίου Καρνών Χίου, χριστιανών γονέων Πέτρου και Σταματούς. 20ετής επήγε εις Μαγνησία και εργαζόταν με τον χωριανό του Φραγκούλη ως οικοδόμος. Μία ημέρα ως να εσάλευσαν τα λογικά του, εφαίνετο έξω φρενών, σιωπηλός, οι Τούρκοι τον παρεκίνησαν να τουρκεύση, φέροντες αυτόν εις τον κριτήν, επειδή δεν ωμιλούσε, τον έδιωξαν ως τρελλό. Οι συμπατριώται του έφερον αυτόν εις την οικίαν του εις Χίον. 

Επειδή διεδόθη ότι ετούρκευσε, οι Τούρκοι διά της βίας τον ενέδυσαν τουρκικά ρούχα και ωνόμασαν Μεμέτη, δεν περιέτεμον, έβοσκε τά ζώα των και ετρέφετο. Κάποιος Κύριλλος τ᾿ όνομα, εσυμβούλευσε τον Νικόλαο να επανέλθη εις τον Χριστόν, άναχωρήσας ο Νικόλαος επήγε και διανυκτεύρευσε εις ένα εκκλησάκι της ῾Αγ.῎Αννης εις τον τόπον «υδραγωγείου». ᾿Εφάνη εις αυτόν μία ωραιοτάτη κόρη λέγουσα· «Σήκω Νικόλαε και πήγαινε εις τον ιερέα να σε λούση να υγιάνης και θα σε πάρω γαμβρόν». 

Επήγε εις την εκκλησία Παλαιοκάστρου, οι ιερείς έκαμαν αγιασμούς και εξορκισμούς και εντός 2 ημερών εθεραπεύθη, ῎Εκτοτε, εφούντωσε εις την καρδιά του ο πόθος να μαρτυρήση, και ενήστευσε, αγρυπνών και προσευχόμενος. Κατεφίλη την εικόνα αποτομής Τιμίου Προδρόμου λέγων· «῞Αγιε του Θεού, καθώς διά την αγάπη ΚΗΙΧ απεκεφαλίσθης, ούτω αξίωσόν με ν᾿ αποκεφαλισθώ κι᾿ εγώ διά την αγάπη Του». 

Ω έρως, ώ αγάπη την οποία είχε ο Νικόλαος!! ᾿Επήγε εις εκκλησία, αλλά οι χριστιανοί φοβη-θέντες τους Τούρκους τον έδιωξαν. «Μη με διώχνετε -έλεγε- χριστιανός είμαι και χριστιανός θελω ν᾿ αποθάνω». Οι Τούρκοι εφυλάκισαν αυτόν και τον ιερεα ο οποίος μία ημέρα είπε· «῞Εως πότε θα μας βασανίζης; τούρκευσε να γλυτώσης κι᾿ εσύ και εμείς, η εκκλησία με έναν λιγώτερο δεν λιγοστεύει».

Ακούσας αυτά τα δαιμονικά λόγια ο Νικόλαος έπτυσε αυτόν 3 φορές εις το πρόσωπο λέγων· «Σύ ιερεύς με παρακινείς να προδώσω αντί να με διδάσκης να φυλάξω την πίστιν μου έως θανάτου;» Οι Τούρκοι άλλοτε απειλούσαν και άλλοτε εκολάκευον αυτόν, ο Νικόλαος είπε· «δέχεστε να υπακούσετε εις κάτι και έπειτα εγώ υπακούω εις εσάς;» είπον οι Τούρκοι, σύμφωνοι και τότε είπε· «Να βαπτισθήτε χριστιανοί!...», ως ήκουσαν αυτό εξάπλωσαν αυτόν επάνω εις σανίδες με καρφιά και έθεσαν επ᾿ αυτού βαρειά πλάκα. 

Τη νύκτα έγινε σεισμός, έπεσε η πλάκα από επάνω του, η φυλακή ευωδίασε, και ουδεμία πληγή είχε! ῾Ο ιερεύς μετενόησε και εζήτησε συγχώρησι από το Νικόλαο. Οι άλλοι φυλακισμένοι έλεγον «άνθρωπος άγιος είναι!», ῎Ερριψαν αυτόν οι Τούρκοι, δεμένο εις σταύλο διά να ποδοπατήσουν τα ζώα αλλά ουδέν έπαθε. Εις την πεδιάδα Βουνάτι, έξω από τα τείχη Σούδας Κάστρου, ηρωτησαν εάν θα τουρκεύση, ο Νικόλαος είπε «όχι...», ο δήμιος εκτύπησε με τη μάχαιρα εις το λαιμό ενώ το αίμα έτρεχε... ανεσήκωσε και είπε· «οι πληγές σου θεραπεύονται, γίνεσαι Τούρκος;» ο Νικόλαος -ώ της ανδρείας σου άγιε!- έκλινε τα γόνατα και εφώναξε 3 φορές «῾Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι». 

Ο δήμιος εκτύπησε δύο φοράς με μάχαιρά του, δεν εκόπη η κεφαλή του και έσφαξε αυτόν ωσάν πρόβατον ώρα έκτη, 23 ετών, το 1754. Τότε σκότος έγινε εις όλη τη Χίο, οι κάτοικοι μη γνωρίζοντες την αιτία έλεγον «οργή του Θεού είναι». Τρείς συνεχείς νύκτες, ένα θεϊκό φως επεσκίαζε το άγιο λείψανο. Οι Τούρκοι έλεγον· «κατέβη πύρ να τον κατακαύση» κι᾿ εμαύρισαν με δάδες το πρόσωπο αγίου αλλά!! ευωδίαζε όλος ο τόπος.

Οι Τούρκοι έκοψαν και τεμάχια ρούχων και επωλούσαν εις χριστιανούς οι οποίοι αγόραζαν διά να τάχουν δι᾿ αγιασμό. Τέλος έρριψαν το αγ.λείψανο εις θάλασσα και άγνωστον εις ποίο τόπο και ποίοι ανεύρον αυτό.