Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας

Βιογραφία
Εγεννήθη το 290 μ.Χ. εις τα Σαμόσατα Συρίας από ευσεβείς γονείς οι οποίοι απέθανον ότε ήτο 12 ετών. ᾿Επήγε εις την ῎Εδεσα εις τον ενάρετο διδάσκαλο Μακάριον, εβαπτίσθη και έγινε μοναχός, υπέρ ανθρώπου αγωνιζόμενος έτρωγε εις τας εορτάς μία φορά την ημέρα και άλλον καιρόν ενήστευε κάθε 2-3 η περισσοτέρας ημέρας. Ουδέποτε έφαγε μαγειρευμένο φαγητό, ούτε εγέλασε, ούτε αργολόγησε, πάντοτε ήτο εν κατανύξει.
Εχειροτονήθη ιερεύς εις ᾿Αντιόχεια, έπειτα επήγε εις Νικομήδεια, έγραψε ερμηνεία (μετάφρασι) της Παλ.Διαθήκης (εγνώριζε ο άγιος εβραϊκά), διερχόμενος εις την πόλιν ήτο ορατός εις όσους ήθελε και αόρατος εις άλλους. ῞Οταν τον εφυλάκισε ο βασιλεύς Μαξιμιανός του είπον ότι κινδυνευει να γίνη χριστιανός εάν τον ιδή. ῎Ετσι ο βασιλεύς φοβηθείς ωμίλησε με τον άγιο στελνοντας ερωτήσεις με έναν υπηρέτη του και ωμίλησε οπίσω ενός παραπετάσματος ωμολογήσας ο άγιος, βασανίζεται, εστρέ-βλωσαν τους πόδας του, εκάρφωσαν εις την ράχι του σουβλερά όστρακα, και του έδιδον να φάγη θυσίας ειδώλων. ῾Ο άγιος έμενε νήστις εις την φυλακή. Χρισιανοί επήγαν εις την φυλακή.
Ο άγιος έκαμε θεία Λειτουργία χρησιμοποιών ως αγία Τράπεζα το στήθος του και εκοινώνησε όλους τους χριστιανούς. Την επομένη ημέρα αφού εφώναξε τρείς φοράς «Είμαι χριστιανός» παρέδωκε την ψυχήν του*. Το άγιο λείψανο έρριψαν εις την θάλασσα. Μετά από 15 ημέρας εφάνη ο άγιος εις τον ύπνον εις τον μαθητήν του Γλυκέριο λέγων να έλθη εις τον τάδε τόπον να εύρη. ᾿Ελθών, είδε ένα δελφίνι να μεταφέρη εις την ράχη του το άγιο λείψανο έως την ακτή, άφθαρτον χωρίς να αγγίση ούτε ψάρι. ᾿Ενεταφίασαν εντίμως, η αγία ῾Ελένη έκτισε ναό εις τον άγιον.
* ῞Ο άγιος εθανατώθη με την πείνα. 14 ημέρας δεν εγεύθη τίποτε.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνῶσιν ἔνθεον, ἐταμιεύσω, καὶ τῆς πίστεως τὸν λόγον ἐτράνωσας, ὅθεν Μαρτύρων ἀλείπτης γενόμενος, Λουκιανὲ ἐν ἀθλήσει ἠρίστευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ τοῦ πάντων Θεοῦ, ἐν τῇ χάριτι τούτου, ἐνδυναμούμενος, ὅλον μετέθηκας σαυτόν, ἐν τῇ ἀγάπῃ Αὐτοῦ, Λουκιανὲ θαυματουργέ, Μάρτυς ἔνδοξε Χριστοῦ, διὸ νομίμως ἀθλήσας, ἀξίως ἐστεφανώθης, ὑπὸ Κυρίου τοῦ σὲ δοξάσαντος.