Άγιος και Ισαπόστολος Αβέρκιος, επίσκοπος Ιεράπολης

Βιογραφία
Ο άγιος εζούσε κατά τούς χρόνους των ασεβών βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου (161-180) και ᾿Αντωνίνου (138- 161) και ήτο επίσκοπος ῾Ιεραπόλεως Φρυγίας. Μία νύκτα, εις την προσευχή του είδε όραμα τον ΚΗΙΧ να του δίδη μία ράβδο λέγων· «῞Υπαγε ᾿Αβέρκιε εις το όνομά μου και σύντριψον τους αιτίους της πλάνης».
Την ίδια νύκτα ο άγιος επήγε εις τον ναόν ᾿Απόλλωνος και κατέστρεψε τα είδωλα λέγων εις τους υπηρέτας του ναού· «Να είπετε εις τους άρχοντας ότι οι θεοί σας εμέθυσαν και συνετρίβησαν».
Την επομένη ημέρα εδίδασκε το λαό εις την αγορά, ήθελον οι ειδωλολάτραι να τον συλλάβουν αλλά εθεράπευσε 3 δαιμονιζομένους και επίστευσαν περί τους 500 ανθρώπους. ῾Η Φρυγγέλα, μήτηρ του άρχοντος Φρυγίας Πουπλίου ήτο τυφλή και επαρακαλούσε τον άγιο να την θεραπεύση, ο άγιος είπε· «Κι᾿ εγώ αμαρτωλός είμαι και εύχομαι αλλά εάν δεν πιστεύσης εις τον Χριστόν δεν δύναται να σε θεραπεύση».
Οταν εκείνη ωμολόγησε τον ΚΗΙΧ υιό του Θεού, προσευχηθείς ο άγιος, εθεραπεύθη. Τρείς τυφλές γυναίκες εθεραπαύθησαν με την προσευχή αγίου και έλεγον· η πρώτη ότι είδε ένα σεβάσμιο γέροντα, η άλλη είδε νεανίσκο και η τρίτη μικρό παιδίο, ήγγισε τους οφθαλμούς των και εθεραπεύθησαν.
Ενα δαιμονιζόμενο νέο εθεράπευσε και το δαιμόνιο φεύγοντας εφώναξε· «Σύ με διώχνεις ᾿Αβέρκιε εγώ θα σε φέρω χωρίς να θέλης εις την Ρώμη».
Ο άγιος 7 ημέρες άσιτος επροσευχόταν διά να μη πειράξη αυτόν ο δαίμον. Την 7ην εις όραμα ο ΚΗΙΧ είπε· «῞Υπαγε εις την Ρώμην, ώ ᾿Αβέρκιε να κηρύξης τ᾿ όνομά Μου, έχε θάρρος ότι εγώ είμαι μαζί σου». Το δαιμόνιο επήγε εις Ρώμη και εισήλθε εις τήν Λουκίλα, θυγατέρα του βασιλέως Μάρκου ᾿Αντωνίνου, η οποία δαιμονιζομένη έτρωγε τας σάρκας της, και έκραζε· «εάν δεν έλθη ο ᾿Αβέρκιος εδώ, δεν εξέρχομαι».
Απέστειλεν ο βασιλεύς ανθρώπους του εις τον άγιον, ο Βαλέριος, όταν ερώτησε ο άγιος, τί με θέλετε, -εθύμωσε και ερράπισε τον άγιον, ευθύς το χέρι του έμεινε ακίνητο έως ότου εθεράπευσε αυτόν ο άγιος. ῎Εβαλε εις έναν ασκό, οίνο, όξος και έλαιο, κατά την αναχώρησι έλαβε μαζί του ο άγιος τον ᾿Αμπελουργό Τροφίμωνα. Κατά το ταξίδιον όταν έλεγε ο άγιος εις τον Τροφίμωνα να πίη οίνο, οίνος εξήρχετο. ῞Οταν χωρίς να ερωτήση ο Τροφίμων ήθελε να πίη εξήρχετο όξος, έτσι έμαθε να ερωτά τον άγιο και να μη πράττη τίποτε χωρίς την ευλογία του.῎Εφθασαν εις ανάκτορα εις Ρώμη, το δαιμόνιο ετάρασσε την Λουκίλα κί᾿ εφώναζε· «᾿Ιδού ᾿Αβέρκιε σε έφερα εις την Ρώμη». Προσευχηθείς ο άγιος, διέ-ταξε τον δαίμονα εις το όνομα του ΚΗΙΧ να εξέλθη από την κόρη και να σηκώση ένα βωμό (ήτο από βράχο λαξευμένος, μεγάλων διαστάσεων, ως οικία ...) και να το μεταφέρη εις ῾Ιεράπολι Φρυγίας.
Ολος ο λαός είδε αυτό το φοβερό!! ένα μαύρο αιθίοπα γίγαντα να σηκώνη εκείνο τον βωμό και να απογειώνεται εις τον αέρα γενόμενος άφαντος εις τον ορίζοντα του ουρανού!! τέλος επήγε αυτόν εις ῾Ιεράπολι. ῾Η βασίλισσα Φαυστίνα έδιδε εις άγιο χρήματα πολλά διά την θεραπεία κόρης της, όμως δεν τα εδέχθη, εζήτησε να κτίση ένα λουτρό εις ῾Ιεράπολι εις τον τόπο όπου διά προσευχής του ανέβλυσαν ιαματικά ύδατα και να δίδουν 3.000 μόδια σίτου διά τους εκεί (῾Ιεραπόλεως) πτωχούς. Αυτά εδίδοντο έως την εποχή του ασεβούς ᾿Ιουλιανού του Παραβάτου. ῎Εμεινε ο άγιος αρκετό χρόνο κηρύττων εις Ρώμη. ῾Ο ΚΗΙΧ εφάνη εις αυτόν λέγων να υπάγη εις την Συρία διά να κηρύξη το ευαγγέλιο.
Με βασιλικό πλοίο τον έφεραν εις Συρία. Διδάσκων εις ᾿Αντιόχεια και ᾿Απάμεια και Μεσσοποταμία, επέστρεψε εις ῾Ιεράπολι. Διερχόμενος από το χωρίο Αυλών οι χωρικοί ελίχνιζον και τα άχυρα έπιπτον εις το πρόσωπόν του. Παρεκάλεσε να διακόψουν εργασία των διά να διέλθη, εκείνοι εσυνέχισαν, ευθύς όμως η προσευχή αγίου έπαυσε τον άνεμο.᾿Εζήτησε ύδωρ αλλά δεν του έδωσαν, εμέμφθη αυτούς λέγων «ποτέ σας να μη χορτάσετε» κι᾿ ο λόγος του έργο έγινε. ᾿Εδίψησε ποτέ και προσευχηθείς ανέβλησε πηγή.
Τον τόπον εκεί ωνόμασαν «τόπο γονυκλισίας». ᾿Ο ΚΗΙΧ φανείς εν οράματι είπε· «῏Ηλθε καιρός ν᾿ αναπαυθής από τους πολλούς πόνους σου, ᾿Αβέρκιε». ῾Ο άγιος κατασκευάσας τον τάφο του πλησίον εις την πέτραν εκείνη (τό βωμό) τον οποίον έφερε ο δαίμων από την Ρώμη, εχάραξε επάνω εις λιθίνη πλάκα επιγραφή λέγουσα διά τους τόπους εις τους οποίους εδίδαξε το ευαγγέλιο, ότι ο ΚΗΙΧ τον έστελνε εις Ρώμη εις βασιλείς και εις τον τάφο του να μη ενταφιάσουν άλλον κλπ...
Πολλά από τα ιστορούμενα εις τον βίον του αγίου, μερικοί άπιστοι εθεώρισαν ως μύθους, το 1883 ο Σκώτος αρχαιολόγος Χ. αανσαω εις τας ανασκαφάς έξω τής Ιεραπόλεως εύρε τον τάφο, την επιτύμβιο πλάκα η οποία έγραφε με λαξευμένα γράμματα επαληθεύουσα ακριβώς ότι έγραφε ο συναξαριστής του αγίου. ῾Ο άγιος εκοιμήθη 72 εν ειρήνη.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀποστόλων τὸν ζῆλον ἐκμιμησάμενος, τὴ Ἐκκλησία ἐκλάμπεις ὡς ἑωσφόρος ἀστήρ, τὴν θεόσδοτον ἰσχὺν φαίνων τοὶς ἔργοις σοί, σὺ γὰρ θαυμάτων ἱερῶν, τᾶς δυνάμεις ἐνεργῶν, Ἀβέρκιε Ἱεράρχα, πρὸς εὐσέβειας εἰσόδους, τοὺς πλανωμένους καθωδήγησας.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Ἀβέρκιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.