Όσιος Ιωάννης Κολοβός (Κολοβός ελέγετο διά το μικρό του αναστήματος)

῎Εγινε υποτακτικός εις Θηβαίδα. ῾Ο γέροντάς του, έδωκε κανόνα να ποτίζη ένα ξερό ξύλο καρυδιάς κάθε ημέρα εις απόστασι πολλών ωρών, το οποίο εβλάστησε και έκαμε καρύδια! Γενόμενος μέγας εις την αρετήν, οι μοναχοί της Σκήτης έστειλαν αυτόν εις την ᾿Αλεξάνδρεια εις την πόρνη Παϊσία (αύτη ήτο παρθένος χριστιανή, οι γονείς της είχον πανδοχείο διά φιλοξενία των διερχομένων μοναχών από την πόλιν. Μετά τον θανατον αυτών η Παϊσία παρεσύρθη εις αμαρτίας ώστε έγινε πόρνη). ῾Ο όσιος ωμίλησε εις την Παϊσία και εκείνη μετενόησε ευθύς, ακολουθούσα αυτόν. ᾿Ερχομένων νύκτα προς την έρημον, απέθανε καθ᾿ οδόν.

Ο όσιος είδε αγγέλους ν᾿ ανεβάζουν την ψυχή της εις Ουρανό. Προσευχομένου διά να γνωρίση εάν εσώθη, άγγελος του είπε· «Γνώριζε αββά, ότι η ολίγη ώρα τής μετανοίας της ήτο ισάξιος των πολλών ετών, διότι εξ όλης καρδίας κατενύγη». ῎Ελεγε ο όσιος· ῞Οποιος θέλει να γίνη ενάρετος δεν μπορεί να προκόψη εις μία ημέρα. ῍Ας βάλλη αρχή εις μία αρετή, έχων υπομονή μεγάλη εις τας επιθέσεις των δαιμόνων και άς προσευχεται με ταπείνωσι και δάκρυα να τον ενισχύη ο Κύριος. 

Να πολεμή το κάθε πάθος με την αντίστοιχον αρετή π.χ. την κοιλιοδουλεία με νηστεία, την φλυαρία με την σιωπή (έχοντας και λίθον εις το στόμα του έως να νικήση την κακή συνήθεια...), την υπερηφάνεια με την ταπείνωσιν (εργαζόμενος ευτελείς εργασίας, φορώντας απλά ενδύματα κλπ...). ᾿Ελεγε· «τό ελαφρύ φορτίον αφήκαμεν (δηλ. το να κατηγορώμεν τον εαυτόν μας) και βαστάζομεν το βαρύ φορτίον (τό να δικαιώνομεν τον εαυτόν μας».