Όσιος Αλύπιος ο Κιονίτης

Εγεννήθη εις την ᾿Ανδριανούπολον τής Παφλαγονίας, αρχάς του 6ου μ.Χ. αιώνος εις χρόνους βασιλέως ῾Ηρακλείου. ῾Η μητέρα του όταν ήτο έγκυος είδε όραμα ότι εβάσταζε ένα αρνίο έχον εις τα κέρατά του λαμπάδας κι᾿ εφώτιζε όλη την οικίαν. Μετά τη γέννησι του οσίου είδε πάλι όραμμα ότι ήλθε όλος ο λαός ψάλλοντας και προσκύνησε το νεογέννητο. Τριετής ορφάνεψε από πατέρα η μητέρα του τον έδωσε εις τον ᾿Αρχιερέα του τόπου, Θεόδωρο, ενώ ήτο ακόμη παιδί και τον ανέθρεψε. 

Τον εχειροτόνησε διάκονο και του ανέθεσε την διοίκησι της εκκλησίας. ῾Ο ᾿Αλύπιος ήθελε να γίνη μοναχός, η μητέρα του, όταν της το είπε εχάρηκε και τον παρεκίνησε δίδοντας την ευχή της. ῞Οταν ανεχώρησε διά τα ασκητήρια τής ᾿Ανατολής, ο αρχιερεύς μαθών αυτό, έτρεξε και τον επρόφθασε εις τα Ευχάϊτα. Τον έπεισε να επιστρέψουν. ῾Υπήκουσε λυπούμενος ο όσιος. Τη νύκτα Θεϊκή φωνή τον ενίσχυσε λέγουσα· Μη λυπήσαι διότι επιστρέφεις, όπου κι᾿ αν ζήση κανείς με ευσέβεια εκεί είναι τα ῾Ιεροσόλυμα και «οι ῾Αγιοι τόποι». 

Ανέβη ο όσιος εις το εκεί όρος (᾿Ανδριανουπόλεως) και έσκαπτε διά ύδωρ, δεν εύρισκε, υπνώσας εκ του κόπου, είδε εις όραμα έναν άνθρωπο να του δείχνη τόπο όπου έσκαψε και εύρε πηγή. ᾿Εζήτησε άδεια από τον ᾿Αρχιερέα να κτίση εκεί εκκλησία και ασκητήριο, έστειλε ανθρώπους του ο επίσκοπος και έφραξαν την πηγή διά να κατοικίση ο ᾿Αλύπιος πλησιέστερα. Βλέποντας ο ᾿Αλύπιος τα εμπόδια απεφάσισε να ανεβή εις ένα στύλο. Συμβουλευθείς μοναχούς, του είπαν και έκτισε καλύβα εις την έρημο πλησίον ειδωλολατρικών μνημείων και έμεινε 2 έτη αγωνιζόμενος και ετοιμαζόμενος διά υψηλοτέρα ζωή. 

Εκεί πλησίον υπήρχε στύλος λίθινος υψηλός και άνωθεν είχε άγαλμα ταυρολέοντος. Λαβών Σταυρόν, εικόνα του ΚΗΙΧ, ανέβη με σκάλα και με σιδηρούν λοστό συνέτριψε το άγαλμα και έστησε το Σταυρό και Εικόνα. ῞Οταν εκοιμήθη είδε δύο άνδρες ως ιερείς να του λέγουν· «Καιρό σε περιμέναμε ᾿Αλύπιε να ευθύνης τους τόπους τούτους και θα κτίσης ναό της αγίας Ευφημίας»

Εγερθείς ο όσιος έβαλε τα θεμέλια του ναού. Τότε εφάνησαν πάλι οι δύο ιεροπρεπείς, ο ένας εθυμιάτιζε τον τόπο, ο άλλος έψαλλε· «῾Ωσαννά - ωσαννά (δηλ. σώσον Κύριε) εις τούτο το θυσιαστήριον». ᾿Επήγε ο ᾿Αρχιερεύς εις τον βασιλέα και έλαβε μαζί του και τον ᾿Αλύπιο. Εις την Χαλκηδόνα εκρύβη ο ᾿Αλύπιος εις τον ναόν αγίας Βύσσης. Του εφανερώθη η αγία Ευφημία και του είπε να επιστρέψη εις την πατρίδα του, κι᾿ ότι θα του ελαφρύνη τον κόπο οδοιπορίας. 

Επέστρεψε ο όσιος, έχων πάντα κατά νούν την ωραιότητα της ῾Αγίας εις την μνήμη της οποίας έκτισε ναό. Οι δαίμονες προσπαθούσαν να κρημνίσουν τον ναόν, όταν έγιναν τα εγκαίνια του ναού έπαυσαν οι δαιμονικοί πειρασμοί. ᾿Επί δύο έτη ασκήτευσε εις Καλύβη εγγύς του στύλου, πολλοί ήρχοντο διά να ευλογηθούν. Κατεσκεύασε εις την κορυφή του κίονος καλύβα, τόσο μικρά που δεν ηδύνατο να ξαπλώση. Ντό 30 ετών τότε. 

Μία ημέρα οι δαίμονες τον ελιθοβόλησαν, τον επλήγωσαν και έσπασαν τα σανίδια της καλύβης του. ῾Ο όσιος εκρήμνισε και την σκεπή.. οι δαίμονες έφυγον κράζοντεςς· «ο ᾿Αλύπιος μας διώχνει και δεν γνωρίζομεν που να υπάγωμεν». ῾Η μητέρα του οσίου έκτισε κελλί εγγύς του στύλου και με το εργόχειρό της ετρέφοντο. Κάποτε της έδωσε ο όσιος ένα νόμισμα διά να αγοράση τρόφιμα και εκείνη το έδωσε ελεημοσύνη!

Εχάρηκε ο όσιος και την ευλόγησε. Δύο αρχόντισαι η Ευφημία και η Ευβούλη έγιναν μοναχαί μαζί με την συγγενή του οσίου Μαρία. ῾Ο όσιος τους έδωσε πρόγραμμα προσευχής και ζωής και να μην ομιλήσουν ποτέ με άνδρας. ῾Η μητέρα του δεν ήθελε να γίνη μοναχή, έλεγε ότι είναι υπηρέτρια. Είδε ένα όραμα ότι εμποδίσθη να εισέλθη εις σύναξι παρθένων που έψαλλαν. ᾿Εννόησε αυτό και εδέχθη την κουρά. 

Ηρχοντο πολλοί και εμόναζον, έτσι εκτίσθη η ανδρική μονή εγγύς του στύλου. ῾Ο λαός έβλεπε συχνά ένα ουράνιο φως, στήλη πυρός άνωθεν της κεφαλής του οσίου. ῾Ο όσιος συνεχώς έψαλλε κλαίων· «Του Δείπνου Σου του Μυστικού σήμερον κλπ..». ῾Ο Σταυρός ο οποίος υπήρχε άνωθεν του στύλου, πρίν κατέβη το ουράνιο φως, εκινείτο και έτρεμε,προμυνεύοντας τον ερχομό του. ῾Η βασίλισσα είδε αυτό οφθαλμοφανώς και εζήτησε τον Σταυρό (δίδοντας αργύρια) να τον έχη εις τα ανάκτορα. 

Ο όσιος της είπε ότι σε λίγο θα κοιμηθή και τότε να τον πάρη. Πολλάς προφητείας είπε και ασθενείας εθεράπευε. Πάντοτε εν κατανύξει κλαίων!..Μία φορά έδωσε σ᾿ ένα πτωχό και το παλιόρασό του, μένοντας έτσι εις το κρύο.. έως ότου μαθητής του έδωσε άλλο. ῞Ενα χειμώνα ο πάγος του έφερε αναπηρία - παράλυσι εις τους πόδας του, που ήτο όλο πληγές από τις ορθοστασίες εις προσευχάς! ῾Ο όσιος συνέχισε καθιστός, εις το ένα πλευρό τον υπερ φύσιν αγώνα του!.. επί 14 ακόμη έτη. Και 53 έτη στυλίτης όρθιος, αίθριος κατά φύσεως δαιμόνων! ᾿Ανεπαύθη εν Κυρίω 100 ετών τώ 608 έτος εις χρόνους βασιλέως ῾Ηρακλείου. 

Ο λαός επί 9 ημέρες αγρύπνησε ψάλλοντας και ενεταφίασαν το οσιακό λείψανό του!