Ιερομάρτυς Πέτρος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας

Ο Διοκλητιανός (284-305) συνέλαβε τον άγιο και τον έφερε εις Νικομήδεια. Πρώτα εφυλάκισαν αυτόν εις ᾿Αλεξάνδρεια, ο λαός εξηγέρθη και δεν άφηνε να τον πάρουν από φυλακή. ῾Ο αιρετικός ῎Αρειος έβαλε μεσίτας διά να τον συγχωρήση ο άγιος, αλλά ο άγιος αναθεμάτιζε και αφώριζε αυτόν. Είπε εις τον ᾿Αχιλλά και ᾿Αλέξανδρο ότι ο Θεός του απεκάλυψε το τέλος του, ότι ο ᾿Αχιλλάς θα γίνη διάδοχός του και μετά αυτού ο ᾿Αλέξανδρος. 

Είδα - έλεγε - τον ΚΗΙΧ εν οράματι, ηλικίας 12 ετών και τον χιτώνα του σχισμένο, λάμποντα υπέρ τον ήλιον, ηρώτησα· Ποίος Κύριε τον χιτώνα Σου έσχισε; και είπε ο ΚΗΙΧ ότι ο ῎Αρειος με εγύμνωσε με τις κακόδοξες διδασκαλίες του και να μη κοινωνήτε μαζί του. Ειδοποίησε ο άγιος με ένα χριστιανό τους απεσταλμένους του βασιλέως να έλθουν νύκτα κρυφά εις τον οπίσθιο τοίχο φυλακής και να τρυπήσουν τον τοίχον διά να τον λάβουν. 

Ούτως έγινε, συνέβη να γίνεται βροχή, χάλαζα και θύελλα κατά θεία οικονομία και δεν αντελήφθησαν οι χριστιανοί την απαγωγή του αγίου. Τον ωδήγησαν εις τόπον «βουκόλον» όπου και ο Ευάγγ.Μάρκος εμαρτύρησε διά να θανατώσουν αυτόν. Μία παρθένος εκεί πλησίον επροσηύχετο και ήκουσε άνωθεν φωνή· «Πέτρος τέλος μαρτύρων» το οποίον επληρώθη εις ολίγον όταν εβασίλευσε ο Μ. Κων/νός, έπαυσε τους διωγμούς. ῏Ηλθον εις τόπον μαρτυρίου μία γερόντισσα και μία παρθένος φέρουσαι σινδόνας, ο άγιος είπε και τα ξάπλωσαν κατά γής, εγονάτισε, αλλά εφοβούντο οι στρατιώτες να τον θανατώσουν. 

Ευλαβούντο την αρετή του. Το πρωί έβαλαν 5 χρυσά φλωριά να τα λάβη όποιος θανατώση τον άγιον. ῞Ενας ενικήθη από φιλαργυρία και τον απεκεφάλισε το έτος 311 μ.Χ. Το άγιο λείψανο πολλή ώρα εστάθη παραδόξως όρθιο!! ᾿Ενεταφίασαν εις τόπον «Λευκάδα» εις κοιμητήριο που έκτισε ο ίδιος. Προτού ενταφιάσουν εκάθισαν το άγιο λείψανο εις αρχιερατικόν θρόνον διότι όσο ζούσε ο άγιος ουδέποτε εκάθισε, διότι έβλεπε θείον φως επ᾿ αυτού και από χαρά και φόβο εκάθητο εις το υποπόδιο του θρόνου.