Άγιος Νεκτάριος

Εγεννήθη την 1-10-1846 εις την Σηλυβρία Θράκης εκ γονέων Δήμου και Μαρίας Κεφαλά. ᾿Από μικρός όταν έμαθε και έλεγε τον 50ον ψαλμό, επανελάμβανε τον στίχο «διδάξω ανόμους τας οδούς σου» πολλάς φορές. 7ετής συνέρραπτε χαρτιά εις βιβλίο και έγραψε τα λόγια του Θεού και εις τα παιχνίδια του έκανε κηρύγματα ως ιεροκήρυξ. 14 ετών έρχεται εις Κων/πολι και εργάζεται υπάλληλος εις εμπορικό κατάστημα. 

Επάνω εις τα δέματα έγραφε ρητά από το Ευαγγέλιο διά ψυχική ωφέλεια. Παράλληλα εμαθήτευσε εις το σχολείο. Μετά από ολίγα χρόνια προσελήφθη παιδονόμος εις το σχολείον διδάσκων εις τας κατωτέρας τάξεις. 20ετής εις το χωριό Λιθίον Χίου διωρίσθη διδάσκαλος επί 7 έτη. Την 7-11-1876 έγινε μοναχός εις την «Νέα Μονή» της Χίου με τ᾿ όνομα Λάζαρος, υπηρετών ως γραμματεύς. Την 15-1-1877 έλαβε το μέγα αγγελικό σχήμα γενόμενος μεγαλόσχημος μετωνομασθείς Νεκτάριος. Διάκονος εχειροτονήθη από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριον. 

Πλούσιος εκ Χίου ο ᾿Ιωάννης Χωρέμης με έξοδά του έστειλε τον άγιον διά σπουδάς. ᾿Ετελείωσε το Γυμνάσιον και επειδή ο Χωρέμης απέθανε, με έχων χρηματική βοήθεια, εζήτησε βοήθεια από τον Πατριάρχη ᾿Αλεξανδρείας Σοφρώνιον ο οποίος έστειλε τον άγιον εις Θεολογική ᾿Αθηνών (1882-1885) και εσπούδασε με υποτροφία. Την 23-3-1996 εχειροτονήθη εις ᾿Αλρεξάνδρεια πρεσβύτερος εις τον πατριαρχικό ναό του ῾Αγίου Σάββα και υπηρέτησε ως γραμματεύς Πατριαρχείου και ιεροκήρυξ. 

Την 15-1-1889 εχειροτονήθη αρχιερεύς της εν Αιγύπτω Πενταπόλεως από τον πατριάρχη Σωφρόνιο, τον Κερκύρας ᾿Αντώνιον και Σινά Πορφύριον. Οι αρετές του αγίου είλκυον τον λαόν ο οποίος έβλεπε αυτόν ως άξιο λειτουργόν και κατάλληλον διά τον πατριαρχικό θρόνο. ῎Αλλοι εκ φθόνου διέδιδον ότι θέλει να γίνη Πατριάρχης. ῾Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος επίστευσε τας κατηγορίας και απεμάκρυνε τον άγιο από την Αίγυπτο ο οποίος εδόξαζε τον Θεόν διότι ηξιώθη να συκοφαντηθή. ῏Ηλθε το 1889 εις ᾿Αθήνα με σκοπό διά το ῞Αγιο όρος, ο επίσκοπος Πατρών Δαμασκηνός έπεισε τον άγιον να παραμείνη εις την ῾Ελλάδα. 

Ετσι διωρίσθη ῾Ιεροκήρυξ του νομού Ευβοίας την 15-2-1891. Το 1883 μετετέθη εις νομό Φωκίδος ως ιεροκήρυξ διά ένα έτος. Την 8-3-1894 ανέλαβε διευθυντής της εκκλησιαστικής σχολής Ριζαρείου, διδάσκων μαθήματα και ιερουργώντας πάντοτε εις το παρεκλήσιον της σχολής. Συχνά επεσκέπτετο τον εφημέριον εις το μετόχιον του Παναγίου Τάφου εις ᾿Αθήνα. 

Μία ημέρα του είπε· «῞Οταν ο άνθρωπος κατανοήση τον προορισμόν του, ότι είναι κατά χάριν υιός του Ουρανίου Πατρός, περιφρονεί τα γήϊνα αγαθά.. υποφέρει ο ενάρετος άνθρωπος πειρασμούς και εξευτελισμούς εις αυτόν τον κόσμον, χαίρει όμως από καρδίας διότι έχει ανεπαυμένη την συνείδησίν του. Μισεί αυτόν ο κόσμος και περι-φρονεί αυτον αλλά θαυμάζουν οι άνθρωποι την αρετή του· ακόμη και οι εχθροί του». 

Το 1904 με την άδεια του Μητροποίτου ᾿Αθηνών έκτισε την μονή της ῾Αγ.Τριάδος εις την Αίγινα. Πρώτη ηγουμένη έγινε η τυφλή μοναχή Ξένη. Το 1907 παραιτηθείς της Ριζαρείου εγκατεστάθη εις την Μονή. ᾿Ολίγας ημέρας πρό της αφίξεως του αγίου εις την μονή, ο εφημέριος Νικόλαος από την Αίγινα είδε το όραμα ότι ευρέθη εις μεγαλοπρεπή αίθουσα ενώπιον της Παναγίας μας η οποία εβάσταζε τον ΚΗΙΧ, επροσκύνησε και ησθάνθη εις το στόμα του γλυκεία δρόσον. 

Η Θεοτόκος είπε εις τον ερχόμενον Νεκτάριον· «᾿Ενθυμείσαι ότι ήλθα να σε πάρω πρό καιρού, αλλά σε αφήκα διότι αι μοναχαί έχουν ανάγκη της προστασίας σου». Αυτό εφανέ-ρωνε την ιδιαιτέρα φροντίδα της Θεοτόκου διά τον άγιον, διότι τότε διέσωσε αυτόν από επικίμδυνον νόσον. Εις τη μονή ετέλει καθήκοντα εφημερίου και εργαζόταν εις διαφόρους χειρωνακτικάς εργασίας. Εις τας αρχάς του Αί Παγκοσμίου Πολέμου ηθέλησαν οι μοναχές να αποθηκεύσουν σιτάρι, τρόφιμα κλπ, ο άγιος είπε· «εάν κάμετε αυτό, εξ άπαντος θα πεινάσωμεν». 

Και πράγματι, δεν εστερήθησαν τα αναγκαία. ῞Οταν ελειτούργει μία φορά ο άγιος, η μοναχή η υπηρετούσα εις τον ναό ως υποδιάκονος είδε οφθαλμοφανώς την Θεοτόκον βαστάζουσα τον ΚΗΙΧ να εισέρχεται από την ωραία πύλη, εστάθη πλησίον του αγίου και εκφωνηθέντος του εξαιρέτως της παναγίας ᾿Αχράντου κλπ, έδωκε η Θεοτόκος τον ΚΗΙΧ εις τον άγιον. Κατηγόρησαν τον άγιον εις τον ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνών άνθρωποι φθονεροί και πιστεύσας εις τας συκοφαντίας έστελνε ανακριτάς εις την μονήν διά ανακρίσεις. 

Τα αυτά έπραξε και ο διάδοχος τού ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνών Θεοκλήτου ο Μελέτιος Μεταξάκης.

Ασθενήσας ο άγιος από «προστάτη» ενάμιση έτος υπέμεινε οδυνηρούς πόνους και μόλις ολίγο πρό του θανάτου του εφανέρωσε αυτό. Με την ασθένεια αυτή επήγε εις την μονή Χρυσολεοντίσσης (μία ώρα από μονή ῾Αγ. Τριάδος) και επί 15 ημέρες ησύχαζε προσευχόμενος γονυκλινής ενώπιον της Εικόνος της ῾Αγ.Θεοτόκου. ᾿Επστρέφοντας κατέβη από το υποζύγιον και υψώσας τα χέρια του έκλαιε προσευχόμενος. ῎Επειτα λέγει εις την συνοδεύουσα αυτόν μοναχή· «῍Ας ευλογήσω διά τελευταία φορά το μοναστηράκι μου και τους χριστιανούς της Αιγίνης διότι θα απέλθω εις τους ουρανούς». 

Μετά από ολίγας ημέρας εισήχθη εις το ᾿Αρεταίειον Νοσοκομείον τών ᾿Αθηνών και παρέμεινε 50 ημέρας νοσηλευόμενος. Την 8ην Νοεμβρίου ξημερώνοντας η 9η του έτους 1920 εκοιμήθη εν Κυρίω, ετών 74. Ευωδία εξήλθε εις όλη την αίθουσα τού Νοσοκομείου μαρτυρούσα την αγιότητά του. ᾿Ενεταφιάσθη εις το προαύλιον της μονής ῾Αγ. Τριάδος. Μετά 5 μήνας ηθέλησαν να οικοδομήσουν μαρμάρινο τον τάφο. η ηγουμένη Ξένη δεν έθελε να ανοιγή ο τάφος μήπως εξέλθη δυσωσμία. ᾿Εφάνη εν οράματι ο ῞Αγιος εις μία μοναχή λέγων· «Τί κάνεις τέκνον;» 

Η δε είπε· «Δι᾿ ευχών σας τίμιε πάτερ, καλά» -«Σκύψε να σε σταυρώσω» είπε ο άγιος. Ευλογήσας αυτήν είπε· «Μύρισέ με, βρωμώ;» ῾Η μοναχή· «Σεβασμιώτατε πάτερ πως είναι δυνατόν να βρωμάτε, ποιος το λέγει;» ῾Ο άγιος· «῾Η ηγουμένη το λέγει· κοίταξέ με λείπει τόποτε;» - και έδειξε τα χέρια του και τα πόδια του. Ταύτα διηγήθη η μοναχή εις την ηγουμένη, ήνοιξαν τον τάφον και εύρον το άγιο λείψανο, σώον, ευωδιάζον, τα άμφιά του ακέραια, μετέφεραν εις το δωμάτιον του αγίου επί 48 ώρες έως ότου κατεσκευάσθη ο μαρμάρινος τάφος κί έθεσαν εις αυτόν. 

Επί 20 έτη, το άγιο λείψανο έμεινε αδιάφθορο. Την 2 Σεπτ. 1963 έγινε ανακομιδή και εξήλθε άρρηκτος ευωδία. ῾Η εκκλησία ανεκήρυξεν άγιον την 20-4-1961.