Άγιος Ιωάννης ο Βατατζής ο βασιλιάς
Βιογραφία
Ο άγιος εγεννήθη εις ᾿Αλεξανδρούπολι, ο Παππούς του ο Κων/νος Βατάζης ήτο στρατοπεδάρχης του βασιλέως Μανουήλ Κομνηνού. ᾿Απέθανον οι γονείς του αγίου, και επήγε εις την Βιθυνία εις τον θείο του ο οποίος ήτο ιερεύς εις τον βασιλέα Θεόδωρο Λάσκαρη (ο βασιλεύς Θεόδ. Λάσκαρης συν-έθεσε το Μεγάλο Παρακλητικό κανόνα της Θεοτόκου, είχε το βασίλειό του εις Νίκαια διότι η Κων/πολις είχε κυριευθεί από τους Λατίνους.
Ο άγιος ᾿Ιωάννης εμονομάχησε με τον Λατίνο Κόραδον, με την βοήθεια του Θεού τον εφόνευσε και ο Θεόδ. Λάσκαρης του έδωσε την θυγατέρα του ειρήνη, γυναίκα του. Μετά το θάνατο Θεοδώρου και Λασκάρεως εβασίλευσε ο άγιος ᾿Ιωάννης (1222-12540 διά τας αρετάς του ωνομάσθη «᾿Ελεήμων». ῞Οταν ο Τούρκος Σουλτάνος ᾿Αζατίνης ελεηλατούσε τας πόλεις εις ποταμόν Μένανδρο, ήκουσε ο άγιος θεία φωνή λέγουσα· «῾Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών και συντριβείς ανώρθωται».
Ενδυναμωθείς κατετρόπωσε τους Τούρκους και εθανάτωσε τον ᾿Αζατίνη. ᾿Εκοιμήθη εν Κυρίω 72 ετών εις την μονή την οποίαν έκτισε ο ίδιος. Μετά 7 έτη εφανερώθη ο άγιος και απεκάλυψε ότι θέλει να κάνουν ανακομιδή λειψάνου του, εις Μαγνησία Μ.᾿Ασίας. Ευρέθη το άγιο λείψανο άφθαρτο, σώο, ευωδιάζον, ούτε τα ενδύματά του δεν είχον φθαρεί.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ταχὺς εἰς παράκλησιν τῶν προστρεχόντων εἰς σέ, ἀνάκτων ὑπέρτατε καὶ πενομένων τροφεῦ, Ἰωάννη ἀοίδιμε, εἴλκυσας σύ πρὸς πίστιν τῶν βαρβάρων τὰ πλήθη· ἔλαβες παραδόξως τοῦ ἰᾶσθαι τὰς νόσους τῶν πίστει προστρεχόντων σε. διὸ καὶ οἱ ἐv πίστει προστρέχουσί σε ἀφθόνως λαμβάνουσι τὴν ἴασιν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν λαμπρὸν Βασιλέα καὶ πιστῶν μέγα καύχημα, καὶ τῆς Μαγνησίας τὸ κλέος, Ἰωάννην τιμήσωμεν, ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, τὴν μνήμην ἐκτελοῦντες τὴν αὐτοῦ, ἵνα λάβωμεν πλουσίως τὴν ἀμοιβήν, συμφώνως ἀνακράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν λαμπρὸν Βασιλέα καὶ Nικαίας τὸ καύχημα Κωνσταντινουπόλεως ρύστην, Ἰωάννην ὑμνήσωμεν, πτωχείᾳ γὰρ ἐδείχθη βασιλεύς, ὡς βάσις ἀδιάσειστος λαοῦ. Διὰ τοῦτο οἱ τιμῶντες Αὐτόν στερρῶς συμφώνως ἀνακράζομεν: Δόξα τῷ Σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ Σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς μέλλοντι ἀναστῆσαι Σε.
