Όσιος Παύλος ο απλός

Ητο γεωργός, όταν είδε την σύζυγόν του μοιχευομένη είπε εις άνδρα. Φεύγω για μοναχός, είχε την γυναίκα και παιδιά. ᾿Ελθών εις Μέγα ᾿Αντώνιον τον άφησε μία εβδομάδα να προσεύχεται έξω εις τον καύσωνα. Μετά πολλάς δοκιμασίας, να πλέκη σπυρίδα να την χαλά και εξ αρχής να την πλέκη πάλι. ᾿Εκάθησαν εις τρα-πέζι με 4 παξιμάδια (120 γραμ. περίπου το καθένα) έτρωγε ο όσιος ᾿Αντώνιος και ο Παύλος μά μη φάγη αλλά να βλέπη.. 

Την νύκτα ήγειρε εις προσευχάς και παρέτεινε μέχρις ενάτης (απόγευμα της επομένης ημέρας). ῾Ο Παύλος έφαγε μόνο ένα παξιμάδι, όσο κι᾿ ο ᾿Αντώνιος,λέγων αρκεί, επειδή θέ-λω να γίνω μοναχός. Διετάχθη να διακονή τους ερχομένους χωρίς να ομιλή. Να αντλή ύδωρ από πηγάδι και να το χύνη κάτω ανωφελώς. ῎Αλλοτε να χύνη μέλι ο όσιος κατά γης λέγων· «Σύναξον, μειράκιον, το μέλι και όρα μη τι εξ αυτών γένηται άχρηστον». 

Ο Παύλος προθύμως και αγγογύστως υπήκουε. ῎Ελαβε χάριν κατά δαιμόνων. ῾Ημέρα τινα είπε ο όσιος και ωδήγησαν δαιμονιζόμενο εις Παύλο. ῾Ο Παύλος ευχόμενος· «῾Ο ᾿Αββάς ᾿Αντώνιος σε προστάζει να εξέλθης από τον άνθρωπο». ῾Ο δαίμων έκραζε· «Δέν αναχωρώ κακόγηρε». 

Εκτύπα ο Παύλος με ένδυμά του την πλάτη δαιμονιζομένου, ο δαίμων έλεγε τους μοναχούς πολυφάγους.. ῏Ητο μεσημέρι με φοβερό καύσωνα, σταθείς γονατιστός με υψωμένας χείρας επί πέτρας έλεγε· «Δεν αναχωρώ, ούτε τρώγω ούτε πίνω, αν Κύριε, δεν εξέλθη ο δαίμων από το πλάσμα Σού». Είδον τότε δράκοντα-όφι μεγάλο να σύρεται προς τη θάλασσα κράζοντας «φεύγω-φεύγω».

Κατεσκεύασε καλύβη εγγύς οσίου ᾿Αντωνίου και ηγωνίζετο. Μετά 1 έτος απήλθε προς ουρανίους μονάς.