Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος

Είπε ο αββάς Σεραπίων· ῞Οταν ήμουν υποτακτικός εις αββά ᾿Ιωάννη είδα καθ᾿ ύπνους ότι 2 ασκηταί μού είπον ότι εις Αιθιοπία ζει ο αββάς Μάρκος 120 ετών και 95 έτη δεν είδε άνθρωπο και σε 40 ημέρες θ᾿αποθάνη. Είπα εις γέροντά μου και μού έδωσε ευλογία, να απέλθω εκεί. ᾿Εβάδισα 15 ημέρας και έφθασα εις ᾿Αλεξάνδρεια, έλαβα εφόδια διά την οδοιπορία κολοκύνθα με ύδωρ και φοίνικες.

Εβάδισα 20 η-μέρες χωρίς να συναντήσω άνθρωπο, έπεσα λιπόθυμος.. εφάνησαν οι δύο εκείνοι μοναχοί που είδα εις όνειρο και μού έδειξαν ρίζα ενός θάμνου, έφαγα και έλαβα δύναμι, μού έδειξαν το δρόμο και έγιναν άφαντοι. Μία εβδομάδα ακόμη εβάδισα και έφθασα. Την νύκτα είδα αγγέλους (σέ όραμα) να δοξολογούν τον Θεόν λέγοντες· «Μακάριος είσαι αββά Μάρκε, ιδού σου εφέραμε τόν αββά Σεραπίωνα τον οποίον επόθησε η ψυχή σου να ιδή».

Πλησίασα εις το σπήλαιο και ακούω τον όσιο Μάρκο να απαγγέλη ψαλμούς και να μακαρίζη ε-αυτόν διότι δεν είδε την ματαιότητα του κόσμου και δεν έπραξε αμαρτίες και συγκαταθέσεις εις κακούς λογισμούς. Μετά με φώναξε με τ᾿ όνομά μου, εξήλθε και με υποδέχθηκε. 

Μού είπε ήτο από ᾿Αθήνα, οι γονείς του ήθελον να γίνη φιλόσοφος, εβαπτίσθη, και καθίσας επί σανίδος ερρίφθη εις θάλασσα, άγγελος τον έφερε εις όρος αυτό (τής Θράκης Αιθιοπίας). 30 έτη εφλέγετο από πείνα, δίψα, γυμνότητα και πειρασμούς δαιμόνων που τον έσερναν κατά γής. Μετά εφύτρωσαν τρίχες εις σώμα του και δεν εκρύωνε, άγγελοι του έφερνον τροφή πνευματική.

Ηρώτησα αν υπάρχουν πιστοί ώστε να μετακινούν όρη.. τότε έγινε σεισμός και μετεκινείτο το όρος. ῾Ο όσιος είπε, να μείνη εις την θέσι του και το όρος εστάθη. ᾿Εγώ έπεσα εις τα γόνατα. Μ᾿ ανασήκωσε λέγων· «ποτέ δεν είδες ταύτα;» Είπα· «῎Οχι». ῾Ο όσιος στενάζων και κλαίων είπε· «᾿Αλοίμονο εις τον κόσμον διότι οι χριστιανοί μόνο τ᾿ όνομα έχουν και όχι έργα!». Το εσπέρας μετά την προσευχή με ψαλμούς είπε «῾Ετοίμασον τέκνον τράπεζαν». 

Η τράπεζα ευρέθη έτοιμη, λευκός άρτος μαλακός, δύο ιχθείς εψημένοι, λάχανα, φοίνικες και ύδωρ. ῎Ηθελε να ευλογήσω εγώ την τράπεζα, εγώ δεν εδέχθηκα, ειπόντος εκείνου τό «Κύριε ελέησον», εφάνη δεξιά χείρ εξ ουρανού και ευλόγησε. Μού είπε ότι κάθε εσπέρας είς ιχθύς ήτο εις τράπεζα, σήμερον δύο, τα πρώτα 30 χρόνια από την πείνα και χώμα έφαγε και ύδωρ θαλάσσης έπινε, θ᾿ αποθάνη και να τον ενταφιάσω εις σπήλαιο. 

Το σπήλαιο τότε εγέμισε φως και ευωδία, ησπάσθη εμέ τον αμαρτωλό Σεραπίωνα, με ώρκισε να μη λάβω τίποτα απ᾿ το σώμα του. ᾿Εγώ γονυκλινής είδα αγγέλους να ανεβάζουν την ψυχή του λευκοφορούσα εις ουρανό. Μία ώρα τα τελώνια (οι δαίμονες) εζήτουν να τον εμποδίσουν.

Τέλος χείρ έλαβε αυτόν άνω. ᾿Αφού ενετεφίασα το άγ.λείψανο, ετοιμάστηκα να επιστρέψω, βαδίζοντας ολίγο ευρέθηκα εις το κελλί μου, ο Γέροντάς μου ακούσας ταύτα εδόξαζε λέγων· «᾿Αληθώς τέ-λειος χριστιανός ήτο ο αββάς Μάρκος, εμείς μόνο κατ᾿ όνομα είμεθα...».