Όσιος Αλέξιος

Εκ Ρώμης εις χρόνους βασιλέως ᾿Αρκαδίου και ᾿Ονωρίου, ευσεβών γονέων αρχόντων Ευφημιανού και ᾿Αγλαϊδος. Οι γονείς του επέμενον και ενυμφεύθη, μετά δε το γάμο έδωκε το δακτυλίδι του εις σύζυγο, ενεδύθη πτωχικά και επήγε εις ῎Εδεσσα όπου ήτο η ᾿Αχειροποίητος εικών ΚΗΙΧ (τό άγ.Μανδήλιο), διακονώντας εις ναό.. εκοιμάτο εις νάρθηκα ναού, δοξάζων τον Θεόν έμεινε 17 έτη. 

Ο κόσμος τον αγαπούσε και ετιμούσε, ο άγιος ήλθε εις Ρώμη εις πατρική του οικία ως άγνωστος και εζήτησε να μείνη εκεί, δεχόμενος τα ψυχία (ψύχουλα) της τραπέζης. ῾Ο πατήρ του του έδωκε δωμάτιο να μένη και υπηρέτης του να του φέρη τροφή.. ο όσιος κάθε εβδομάδα σχεδόν έτρωγε και εκοινωνούσε, πολλές φορές οι δούλοι τον ύβριζαν και ερράπιζον, ο όσιος υπέμενε, έβλεπε και την σύζυγό του και μητέρα του αλλά δεν εφανέρωνε εαυτόν. 

17 έτη έζησε με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή. ῾Ο Θεός του αποκάλυψε το θάνατό του. ῎Εγραψε εις γονείς του να μη αγανακτήσουν διότι τόση θλίψι τους έδωκε, ότι δι᾿ αγάπην ΚΗΙΧ εφάνη άσπλαχνος εις αυτούς όμως εις εαυτόν του εφάνη σκληρότερος, επροτίμησε «πειθαρχείν Θεώ η ανθρώποις». 

Οταν ελειτουργούσε ο πάπας Ρώμης ᾿Ινοκέντιος περόντος και του βασιλέως ᾿Ονωρίου ηκούσθη θεία φωνή· «Δεύτε πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς». ῞Ολοι έπεσον εις τα γόνατα κράζοντες «Κύριε ελέησον». ῾Η φωνή συνέχισε·

«Την Παρασκευή ο άνθρωπος του Θεού εξέρχεται του σώματος, ζητήσατε, ίνα δεηθή υπέρ πόλεως όπως μείνετε αβλαβείς». Πέμπτη εσπέρας όλοι εσυγκεντρώθησαν εις ναό ῞Αγ.Πέτρου δεόμενοι να φανερώση ο Κύριος αυτόν. Προς το τέλος της αγρυπνίας, το πρωϊ άνωθεν φωνή είπε· «Εις οίκο Ευφημιανού είναι ο άνθρωπος του Θεού», εξήλθον με λαμπάδας και θημιάματα, εύρον τον όσιο κείμενον επί πρόσωπο κρατώντας το χαρτί (γράμμα).

Εθεσαν το άγ.λείψανο επί κλίνης και το πρόσωπό του έλαμψε. Προσπαθώντας ο πατήρ του να λάβη το γράμμα (δέν ήνοιγε την χείρά του...) Προσευχηθέντος του πατριάρχου ήνοιξε και έλαβον...῎Εγινε θρήνος πολύς και το πλήθος λαού τόσον.. ώστε έθεσαν το άγ.λείψανο εις μέσον πόλεως διά προσκύνημα.

Εκ του συνωστισμού πλήθους δεν ηδύνατο να βαδίσουν, διέταξε ο βασιλεύςκαι εσκόρπισαν νομίσματα, ουδείς όμως επέβλεψε εις αυτά. Μετά μία εβδομάδα έθαψαν εις ναό ῞Αγ. Βονιφατίου εγγύς, εις ναό που εκτίσθη εις μνήμη του. Σήμερον η αγ.κάρα του είναι εις μονή ῾Αγ. Λαύρας εις Καλάβρυτα.