Οσία Αναστασία η Πατρικία

Επί βασιλέ-ως ᾿Ιουστινιανού (527-565), ήτο από Κων/πολι πατρικία, εφθόνησε αυτήν η βασίλισσα, η δε είπε· «᾿Αναστασία φύγε να σώσης την ψυχή σου..μία ευρέθη αληθινή αφορμή και η βασίλισσα να ελευθερωθή από φθόνο». ῏Ηλθε εις ᾿Αλεξάνδρεια και εις τόπο Πέμπτο έκτισε μονή, έραβε ιερά άμφια. Μετά έτη όταν απέθανε η βασίλισσα ο βασιλεύς διέταξε να επιστρέψη.

Ελθούσα εις αββά Δανιήλ εξομολογήθη, την ενέκλεισε εις σπήλαιο, ενδυθείσα ανδρικά (μετωνόμασε ᾿Αναστάσιο ευνούχο) και έδωκε κανόνα να μείνη έγκλειστη να μη συνομιλή..καί ο υποτακτικός του να της φέρνη τα προς το ζην (άρτο -φοίνικες ύδωρ...).

Η οσία έμεινε 28 χρόνια έγκλειστη, προείδε τον θάνατό της και έγραψε εις κεράμιον (θέσασα έξω της θύρας) να έλθη ο Γέροντας Δανιήλ να την ενταφιάση. Ταύτα έγραψε· «Πάτερ άγιε λάβε μετά σου εν σπουδή τον το ύδωρ κομίζοντά μοί μαθητήν και τα επιτήδεις εργαλεία προς ταφήν και ελθέ να κηδεύσης ᾿Αναστάσιον τον Ευνούχον.

Και ο ᾿Αββάς Δανιήλ εγνώρισε τούτο εκ Θεού και έστειλε τον μαθητήν του να φέρη το κεράμιον. ᾿Ελθόντες εις σπήλαιον προσπεσών ο Δανιήλ εν τώ στήθη του εν πυρετώ συνεχομένου ᾿Αναστασίου και δακρύων είπε· «Μακάριος ώ αδελφέ Αναστάσιε, ότι πάντοτε φροντίζων διά τον θάνατον κατεφρόνησας βασιλείας επιγείου. Εύξαι υπέρ ημών εις Κύριον. ῾Η οσία· «᾿Εγώ αββά έχω χρεία των ευχών σας». 

Ο Γέρων· «Ει προέλαβον εγώ, είχον αν παρακαλέσαι τον Θεόν». ᾿Ανακαθίσασα η οσία επί του ψαθίου της στρώμνης κατεφίλησε την κεφαλήν του λέγουσα· «῾Ο Θεός ο οδηγήσας με εν τώ τόπω τούτω αυτός πληρώσαι μετά του γήρως σου ως μετά ᾿Αβραάμ. Μακάριος ει, σύ νέε ᾿Αβραάμ και ξενοδόχε Χριστού, ότι πολλούς καρπούς δέχεται Κύριος διά των χειρών σου». 

Ο Γέρων νεύσας τώ μαθητή του, πεσών παρα τους πόδας της, είπε ο αββάς Δανιήλ· «Ευλόγησον το τέκνο σου, τον μαθητήν μου». ῾Η οσία ησπάσθη αυτόν και είπε· «῾Ο Θεός των πατέρων μου, ο παρεστηκώς μοί εν τη ώρα ταύτη του χωρίσαι με εκ του σώματος τούτου, ο ειδώς τα διαβάσματά σου (ερχομένου προς με διακονούντος) διά τ᾿ όνομά Σου και την εμήν ασ-θένεια και ταλαιπωρία, ανάπαυσον το πνεύμα των πατέρων επ᾿ αυτού ως ανεπαύσατο το πνεύμα ῾Ηλιού επί τον ᾿Ελισαιέ».

Αφού εκοινώνησε τα άγια Μυστήρια έλαμψε το πρόσωπό της ως πύρ. Καλωσώρισε τους αγγέ-λους και ανεπαύθη. Κατά τον ενταφιασμό ενδύοντος του μαθητού την μακαρίαν, ένα εξωτερικό ιμάτιο του αββά Δανιήλ, είδε τους μαστούς αυτής ως φύλλα κατεξηραμμένα, ουδέν τώ Γέροντι είπε. Μετά την κηδείαν είπε ο μαθητής· «῎Εγνως πάτερ, ότι γυνή ήν;». Και ο αββάς Δανιήλ διηγήσατο λεπτομερώς τόν βίον αυτής.