Άγιος Αχίλλιος

Ο άγ.᾿Αχίλλιος εγεννήθη εις Καππαδοκία τον 3ον αιώνα, εξ ευσεβών γονέων. ᾿Αποθανόντων των γονέων διεμοίρασε εις πτωχούς, χήρας, ορφανά την περιουσία του, περιεπάτει την στενήν και τεθλιμμένην οδόν, ενήστευε, ηγρύπνει, προσηύχετο και άλλας αγαθοεργίας ειργάζετο. ᾿Εγένετο κατοικητήριον ῾Αγίου Πνεύματος και υπόδειγμα πασών των αρετών. ῏Ηλθε προσκύνημα εις ῾Αγ. Τόπους, μετά επεθύμησε να μεταβή εις Ρώμην ίνα προσκυνήση τους τάφους και τα ιερά λείψανα των πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου. 

Διερχόμενος, εκήρυττε εις όλους το Ευαγγέλιον και πλείστα θαυμάσια εποίει εν ονόματι του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού. ᾿Εδωρήθη εις αυτόν, ως και εις τους ᾿Αποστόλους, η χάρις των θαυμάτων. Πλήθος αναρίθμητον προσήρχετο εις ᾿Εκκλησία, εγένοντο τέκνα φωτός αντί τέκνων σκότους. ᾿Ενώ ήτο εις Θεσσαλία, απέθανε ο αρχιερεύς της Λαρίσης. Τότε εχειροτονήθη ᾿Αρχιεπίσκοπος Λαρίσσης.

῞Οταν επεκράτησε ανομβρία, διά της προσευχής του, κατήγαγε βροχήν εξ ουρανού. Εις την Α' Οικουμ.Σύνοδον ήτο παρών. Και ως ο ῞Αγ.Σπυρίδων κατήσχυνε τόν ῎Αρειο με το θαύμα το γνωστό του κεραμιδιού -ούτω ο άγ. ᾿Αχίλλιος διαλεγόμενος με τόν ῎Αρειο εν μέσω του χορού των 318 Θεοφόρων ῾Αγ. Πατέρων είπε· «῏Ω ῎Αρειε και ομόφρονες αυτού, εάν καλώς λέγετε ότι ο Υιός του Θεού είναι κτίσμα, ειπέ τη πέτρα ταύτη ήτις ευρίσκεται εδώ, ν᾿ αναβλύση έλαιον και πιστεύομεν».

Οι ᾿Αρειανοί αντέ- στρεψαν το αίτημα λέγοντες, ποίησον εσύ τούτο διά να πιστεύσωμεν. ῾Ο άγιος εν προσευχή είπε· «᾿Εάν ο Υιός και Λόγος του Θεού υπάρχει ομοούσιος και ομόδοξος τώ πατρί, ως ημείς πιστεύομεν άς αναβλύση η πέτρα αύτη, έλαιο ίνα πιστεύσωσι οι αιρετίζοντες». Ευθύς τότε, ώ των θαυμασίων σου, Χριστέ Βασιλεύ! ᾿Εξήλθε πλήθος ελαίου κάτωθεν της πέτρας ως άλλη πηγή ύδατος. Μετά το τέλος Συνόδου ο βασιλεύς Μέγας Κων/νος έφερε όλους τους ᾿Αρχιερείς εις την βασιλεύουσα πόλιν. 

Ο τότε πατριάρχης Κων/πόλεως άγ.Μητροφάνης μεγάλως ετίμησε τον άγιον ῾Αχίλλιο, αφού δε επ᾿ αρκετόν συνωμίλησε, τέλος είπε· «῏Ω υπέρμαχε της αληθείας ύπαγε εις το καλόν εν ειρήνη και ο Θεός άς είναι μετά σου, ο δε μισθός σου έστω πολύς εν τοις ουρανοίς». ῾Ο βασιλεύς του έδωκε χρήματα πολλά προς ανέγερσιν ναών. 

Τριάκοντα πέντε έτη ποιμάνας το λαό, προγνωρίσας το θάνατό του, έχαιρε τώ πνεύματι, ως καλός πατήρ εις κλαίοντας είπε· «Μη κλαίετε τέκνα μου και θλίβετε την καρδία μου, διότι εγώ παραδίδω υμάς εις τον παντοδύναμο Θεόν, εις όν, δι᾿ εμού επιστεύσατε. ῾Υμείς σπουδάσατε να διαφυλάξητε την ΠΙΣΤΙΝ καθαρά και αμόλυντο, ίνα αξιωθήτε τής

Βασιλείας των Ουρανών». Περί τα μέσα του 4ου αιώνος ανεπαύθη εν Κυρίω. Μη υπαρχούσης τότε της συνηθείας να κάμνωσι ανακομιδή έμεινε και ο τάφος σχεδόν άγνωστος. Παρήλθον 300 έτη, ο Θεός εφανέρωσε διά θαύματος το άγ.λείψανό του (+10 Φέβρ.) και κατετέθη εις ναό τον οποίον έκτισαν. Το 978 μ.Χ. ο άρχων των Βουλγάρων Σαμουήλ εκυρίευσε όλη την ῾Ελλάδα, μετέφερε το ῞Αγ.λείψανο εις πρέσπα.

Η χάρις όμως του αγίου δεν τους εγκατέλειψε καθώς φανερώνει το κατωτέρω. Λίγο πρίν την κατάληψη της Θέσ/νίκης και Λαρίσης υπό Τούρκων, τινές ευσεβείς ερχόμενοι εις Θέσ/νίκη έμειναν δι᾿ ανάπαυσι ολίγο. Είδον οφθαλμοφανώς στρατιώτην έφιππον ερχόμενο εκ Θέσ/νίκης και από το άλλο μέρος της οδού ᾿Αρχιερέα γηραιόν έφιππον. ῾Ο στρατιώτης σταθείς προσεκύνησε· «Χαίροις, ᾿Αρχιερεύ του Θεού ᾿Αχίλλιε» ο δέ· «χαίροις και σύ στρατιώτα του Χριστού Δημήτριε». -«Πόθεν έρχεσαι και που υπάγης»;

Ο άγ.᾿Αχίλλιος δακρύσας είπε· «Διά τας αμαρτίας του λαού επρόσταξεν ο Θεός να εξέλθω εκ ής Λαρίσης, την οποία έως του νύν εφύλαττον, διότι θα παραδοθή εις τους τούρκους, εσύ που υπάγεις»; Και ο άγ.Δημήτριος δακρύσας απήντησε· «Και δι᾿ εμέ το αυτό έγινε. Πολλάκις ελύτρωσα τους Θεσσαλονικείς από αιχμαλωσίας, θανατικού και πάσαν ασθένεια εθεράπευσα. 

Λόγω των πολλών αμαρτιών του λαού με επρόσταξε ο Θεός να εγκαταλείψω την πόλιν διά να παραδοθή εις τους ᾿Αγαρηνούς». Κύψαντες τας κεφαλάς προς την γην έκλαυσαν επί ώραν, έπειτα ασπασάμενοι αλλήλους και αποχαιρετισθέντες έγιναν άφαντοι. Μετά ένα μήνα εκυριεύθησαν οι πόλεις και όλοι η ῾Ελλάδα από τους Τούρκους.