Όσιος Θεόφιλος Μυροβλύτης

'Εκ Ζίχνης Σερρών (Μακεδονίας), φρόνιμος εκ νεότητος, έγινε άριστος καλλιγράφος, κατεγίνετο εις μελέτη θείων Γραφών και εις προσευχήν κατά τον λόγον Σοφού Σειράχ του λέγοντος· «Μετά συνετών έστω ο διαλογισμός σου και πάσα διήγησίς σου εν νόμω 'Υψίστου» (Σειράχ 9,15). Λαβών το αξίωμα ιερωσύνης συγκατώκησε με τον επίσκοπο 'Ακάκιο. Τότε πατριάρχης Κων/πόλεως ήτο ο Νήφων, εν έτει 1486 εις 'Αλεξάνδρεια επατριάρχευσε ο 'Ιωακείμ. Συνέ-βη θανατικό εις την χώρα. Οι εβραίοι διέδιδον ότι αιτία είναι οι χριστιανοί. 'Ο Τούρκος βασιλεύς Αιγύπτου Μέλεκ-Μήναξ, εκάλεσε τον πατριάρχη να αποδείξη ότι η πίστις των είναι αληθής αφού το Ευαγγέλιο λέγει· «ο έχων πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερεί τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν και μεταβήσεται».

Προετοιμασθείς ο 'Ιωακείμ και ο λαός διά τριημέρου ευχής και νηστείας διά προσευχής του εγένετο σεισμός και άρχισε να μετακινήται το εγγύς όρος της 'Αλεξανδρείας. Τρόμος μέγας κατέλαβε τους απίστους, ο πατριάρχης σταυρώσας το όρος και λέγων· «Στήθι όρος» εστάθη το όρος.

῞Εως της σήμερον φαίνεται και ονομάζεται τουρκιστί «ντούρ-νταγ» (=σταμάτα βουνό) εις ανάμνησι του θαύματος. ῎Επιε και δηλητήριο ο 'Ιωακείμ ενώπιον αυτών και ουδέν κακό έπαθε. Μετά πλύνας το ποτήριο έδωκε εις τον κατασκευάσαντα 'Εβραίο να πίη (ούτω διέταξε ο Μέλεκ-Μήναξ) και πιών το ύδωρ ευθύς απέθανε. 'Ο Μέλεκ ιδών ταύτα διέταξε και απεκεφάλισαν τον υπουργό του και γραμμα-τέα του, υπερασπιστάς των εβραίων. Και τους ε-βραίους ηθέλησε να αφανίση αλλά εμεσίτευσε ο πατριάρχης και με έξοδά του επόνησαν καμαροειδείς υδραγωγούς που και σήμερον σώζονται και έφεραν ύδωρ από το Νείλο έως Κάιρο. 'Απέστειλε τότε ο πατριάρχης Νήφων Κων/πόλεως τον Θεόφιλο όστις ήτο νοτάριος και έξαρχος της Μεγάλης 'Εκκλησίας με τον επίσκοπο 'Ακάκιο εις Αίγυπτο. Κατέγραψαν λεπτομερώς τα θαύματα και επι- στρέψας δεν παρέμεινε πολύ εις Κων/πολι. 'Ανεχώρησε διά ῞Αγ.῎Ορος εις μονή Βατοπεδίου και 'Ιβήρων όπου 15 έτη έμεινε καλλιγραφών βιβλία.

'Ο πατριάρχης Κων/πόλεως Θεόκλητος διερχόμενος από Θεσ/νίκη ήτις ήτο εστερημένη ποιμένος, έγραψε εις Θεόφιλο διότι ήτο φίλος και συμπατριώτης να έλθη εις Θεσ/νίκη. 'Ο Θεόφιλος εννόησε τον σκοπόν ότι θέλουν να τον κάμουν επίσκοπο Θεσ/νίκης, έγινε μεγαλόσχημος και έγραψε ότι δεν δύναται να έλθη διότι είναι ασθενής και παρητήθη της 'Ιερωσύνης. Πλησίον της μονής 'Ιβήρων έκτισε μικρά καλύβη εγγύς του ασκητού Διονυσίου και έμεινε ασκητεύων, μετ' ολίγον επήγε εις συνοδεία του Γέροντος Κυρίλλου εις Καρυάς. 'Εκεί έγινε φίλος με τον «Πρώτον» του 'Αγ.῎Ορους τον Σεραφείμ. Ευρών το κελλίον του 'Αγ. Βασιλείου εις Καψάλα (=δασώδης περιοχή βορείως και βορειοανατολικά Καρυών) και με χρήματα του «Πρώτου» Σεραφείμ ανεκαίνισε το κελλί, απέκτησε και τον μαθητή 'Ισαάκ. 'Εδόθη εις αγώνας πνευματικούς και ιδίως εις νοερά προσευχή. Προγνωρίσας το τέλος του, έγραψε ομολογία πίστεως και διαθήκη, ιερείς ετέ-λεσαν ευχέλαιο την Πέμπτη. Το Σάββατο εκοινώνησε ῞Αγ.Μυστήρια. Την Κυριακή 8 'Ιουλίου 1558 ευλογήσας τον μαθητή του 'Ισαάκ, του έδωκε εντολή να μην τον ενταφιάση αλλά να τον αφήση εις το δάσος να τον φάγουν τα θηρία. Λέγων το «Κύριε 'Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου» εκοιμήθη.

Λαβών το αγ.Λείψανο το άφησε ο 'Ισαάκ ανατολικά του κελλίου εις απόστασι 70 περίπου μέτρων κάτω εις την χαράδρα. ῎Εκαμε ψεύτικο τάφο εις το κελλίον, και έλεγε ότι τον ενεταφίασε χωρίς ακολουθία κατ' εντολή του οσίου. 'Ο τάφος εκείνος έγινε προσκύνημα. Μετά 40 ημέρας οι Παντοκρατορινοί μοναχοί εύρον το άγιο λείψανο άφθαρτο το μετέφερον εις Μονή Παντοκράτορος, ο μαθητής εζητούσε τον άγιον.. και οι της Μονής 'Ιβήρων εζήτουν το άγιο λείψανο, εγένετο φιλονεικία, ο επίσκοπος Μακάριος του 'Αγ.῎Ορους με κοινή γνώμη των 'Ηγουμένων των ανωτέρω Μονών απεφάσισε και η μεν δεξιά χείρα του οσίου έμεινε εις Μονή Παντοκράτορος, το όλον σώμα μετεφέρθη και ενεταφιάσθη εις το ιερό του ναού του Κελλίου όπου ησκήτευσε και εκοιμήθη ο όσιος. ῎Εκτοτε ήρχισε να βρύη μύρον εις ένδειξι της θεαρέστου αυτού ζωής. 'Η χείρ από τον αγκώνα έως κάτω, εις στάσι ιερατικής ευλογίας, άφθαρτος και έως νυν εκτίθεται εις προσκυνητάς καθ' εκάστην εις την 'Ι.Μονή Παντοκράτορος.

'Ο τόπος όπου ο 'Ισαάκ άφησε το αγ.Λείψανο του οσίου (είναι 50 μέτρα από το κελλίο του 'Αγ. Νικολάου όπου και ο όσιος Νικόδημος ο 'Αγιορείτης ασκήτευσε από τα έτη 1794-1805 και έγραψε πολλά απ' τα έργα του).