Των εν Σινά ᾿Αββάδων

Ασκήτευον εις την έρημον Σινά - Ραϊθώ μέτ᾿ αυτών ήτο και ο όσιος Νείλος με τον υιό του Θεόδουλο τον οποίον αιχμαλώτισαν οι βάρβαροι. Διηγείται ο ερημίτης ᾿Αμμώνιος από το Κάνοβο ᾿Αλεξανδρείας· ᾿Επήγαν προσκύνημα εις ῞Αγ. Τόπους μετά οδοιπορία 18 ημέ-ρες ήλθα εις Σινά. Είδα ασκητές τρεφομένους με χόρτα, ρίζας, ούτε αγόραζον, ούτε επώλουν. Κυριακάς και εορτάς αγρυπνούσαν ει εκκλησία και εκοινωνούσαν - έτρωγον εις κοινή τράπεζα και ο προεστώς ομιλούσε.

Ηλθον οι Σαρακηνοί και εφόνευσαν όσους εύρον, όσοι ήτο εις Χωρήβ, Κηδάρ, Θραμβή ομοίως εφονεύθησαν, εμείς είμασταν εις το όρος, είδομεν τότε φοβερό σημείο, φλόγα και καπνός εις κορυφή Σινά έως του Ουρανού, πεσόντες εις τα γόνατα επροσευχόμασταν. Οι βάρβαροι φοβηθέντες έφυγαν. ᾿Εκηδεύσαμε τους 38 που εσφάγησαν. Οι τραυματισθέντες ῾Ησαίας την επομένη απέθανε και ο Σάββας που ελυπείτο διότι δεν ηξιώθη του μαρτυρίου μετά 4 ημέρες εκοιμήθη.

Την τεσσαρακοστή εδαιμονίσθη ο αρχηγός των ᾿Ισμαηλιτών ο ᾿Οδεβιανός τον έφεραν εις τον αββά Μωϋσή. Πλησιάζοντες τον ετάραξε ο δαίμων και έφυγε κράζων· «ώ βία, ούτε λίγη ώρα δεν μπόρεσα να εμποδίσω τον καλόγηρο τούτο απ᾿ τον κανόνα του». ῾Ο Σεβαστιανός εβαπτίσθη χριστιανός. Τούτον τον αββά Μωϋσή και τον μαθητήν του Ψώη τον έσφαξαν οι βάρβαροι. Τον αββά τον είδε ένας μοναχός ως φλόγα ουρός.

Φεύγων την δόξα ανθρώπων, ανεχώρησε. «ο μαθητής του Γελάσιος έμεινε μόνος του. Μετά 6 έτη του εφάνη ο ᾿Ιωσήφ, ο Γελάσιος του είπε διατί με άφηκες ορφανό; ῾Ο δέ· «Το αίτιο το γνωρίζει ο Θεός, όμως εδώ ήμουν και εκκλησιαζόμουν καί κοινωνούσα. Θαυμάζοντας ο Γελάσιος του είπε· «καί διατί δεν εφανερώθης; » 

Ο ᾿Ιωσήφ του είπε· «Διά να με ενταφιάσης». Νουθετήσας τον Γελάσιο εκοιμήθη και κατά την κηδεία του έλαμψε το πρόσωπό του ως ήλιος. Τοιούτοι ήσαν οι 43 φονευ-θέντες όσιοι. ῞Οταν ήλθον οι βάρβαροι Βλέμνος με το πλοίο του Αιθίοπα, οι λαϊκοί ετοιμάσθηκαν διά μάχη, εμείς εις το ναό όλοι προσευχόμασταν.

Οι Βλέμνοι ήσαν 300 οι δικοί μας 200. ᾿Εφόνευσαν εις τη μάχη 147. Οι άλλοι λαϊκοί έφυγαν εις το ορος και τους φοίνικας. ᾿Εκύκλωσαν τον ναό. ῾Ο ηγούμενος Πέτρος ενεθάρρυνε να μη δειλιάσουν. Προσευχομένων να δεχθή ο Θεός την θυσία των αυτή, φωνή εκ του αγ. Βήματος είπε· «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς..» Εισήλθον οι βάρβαροι, τον πρώτον μοναχό ῾Ιερεμία συνέλαβον και εζήτουν να τους δείξη τον προεστώτα. ᾿Εκείνου αρνουμένου τον εγύμνωσαν και τον ετόξευσαν, έτσι ετελειώθη. ῾Ο προεστώς είπε· «εγώ είμαι».

Τότε τον έδεσαν και εζήτουν χρήματα, τον εχτυπούσαν με πέτρες και ετόξευσαν, με μάχαιρα έσχισαν την κεφαλή του εις δύο. ᾿Εγώ (συνεχίζει την διήγησι ο ᾿Αμμώνιος) εκρύβην εις γωνία ναού κάτω από φοινικόκλαδα. Τον 15ετή Σέργιον τον ηγάπησαν ως ωραίον και τον έφεραν έξω. Βλέπων ότι δεν ηξιώνετο μαρτυρίου έλαβε το σπαθί ενός και τον επλήγωσε. Τότε τον έκοψαν κομμάτια, ενώ έψαλλε· «Ευλογητός ο Θεός που δεν με αφήκε εις χείρας αμαρτωλών».

Οι βάρβαροι δεν με είδον, έφυγαν αλλά εύρον το πλοίο αυτών συντετριμένο εις την ακτή και το φύλακα φονευθέντα. ῎Εσφαξαν τα γυναικόπεδα και έκαιον την όασι. Τότε ήλθον 600 Φαρανίται και εγένετο μάχη. ᾿Εφονεύθησαν 84 Φαρανίται και όλοι οι βάρβαροι. Οι μοναχοί Δόμνος ᾿Ανδρέας και ᾿Ωρίων ήτο ακόμη ζώντες. Την επομένη απέθανε ο Δόμνος. ῾Η ιστορία αναφέρει 3 εξοντωτικάς επιδρομάς, μίαν εν Σινά κατά το έτος 309, δευτέρα εν Ραϊθώ, ολίγο μετά το 371 και τρίτην αρχάς 5ου αιώνος. Κατά πρώτη επιδρομή εσφάγησν 38. Κατά την 2αν ανηρέθησαν 37 (επέζησαν οι ᾿Ανδρέας καί ᾿Ωρίων). Κατά την 3ην εσφάγησαν 3 μοναχοί παρά την ῾Αγίαν Βάτον, πλείστοι έτεροι εις τα ασκητήριά των εφονεύθησαν.