Όσιος Συμεών (4ος αιών)

Νέος έγινε μοναχός τρεφόμενος με χόρτα. Εις το όρος Σινά εις το σπήλαιον του Μωϋσέως 7 ημέρας επροσηύχετο άσιτος, πρινής κλαίων. ᾿Ηκουσε θεία φωνή καλούσα να αναστή και να φάγη τα έμπροσθέν του 3 μήλα. ῏Ω! θεία δώρα!!

Ιδρυσε δύο μοναστήρια εις την πατρίδα του ᾿Αμανό. Μία φορά ᾿Ιουδαίοι έχασαν το δρόμο τους από κακοκαιρία, εζήτησαν από τον όσιο που ασκήτευε εις το σπήλαιο να τους δείξη το δρόμο, τότε είπε ο όσιος σε δύο λέοντες να τους οδηγήσουν έως τον τόπον που έχασαν τον δρόμο.

Και ούτως έγινε! Κάποιος γεωργός έκλεψε δεμάτια σίτου, όταν τα έφερε εις το αλώνι του έπεσε κεραυνός και έγινε πυρκαϊά, εζήτησε την βοήθεια του οσίου, του είπε να επιστρέψης τα κλεμμένα και παύει η φλόξ. ᾿Ενώ έτρεχε να δώση τα κλοπιμαία, εσβέσθη το πύρ μόνο του.

Είδε ποτέ ο όσιος εις την έρημο της νεκράς θαλάσσης χείρας ανθρώπου εξερχομένας από λάκκον, ελθών εύρε κατάξηρον ερημίτη, με ένδυμα από φύλλα φοίνικος. του είπε· «ερχόμενος προσκύνημα με άλλον συνοδίτην έκαμα όρκο να μη τον εγκαταλείψω έως θανάτου».

᾿Επειδή απέθανε, αφού τον ενεταφίασα κάθομαι εγγύς σ᾿ αυτόν τον λάκκο προσευχόμενος.

Κάποιος αδελφός μού φέρνει φοίνικες». ᾿Ενώ έλεγε αυτά είς λέων ήλθε και εβάσταζε ένα κλαδί με φοίνικες. Δόξα τη δόξη Σου Κύριε!