Όσιος Ιάκωβος

Ητο ασκητής εις σπήλαιο πλησίον πόλεως Πορφυριανής. Μία νύκτα γυνή ήλθε κλαίουσα και εζήτει να την δεχθή διά να μη την φάγουν τα θηρία, έλεγε ότι είναι από την τάδε μονή διερχομένη και ενύκτωσε. Της έδωκε άρτο και ύδωρ και την άφησε έξω. ᾿Εκείνη έκλαιγε ότι δήθεν την πονά το στήθος της και εζήτησε να την αλείψη με έλαιο διά να παύσουν οι πόνοι. 

Ο όσιος ήναψε πύρ και μέ το ένα χέρι ήλειφε το στήθος της το άλλο το είχε εις το πύρ ώστε κατεκάη. ῾Η γυνή μετενόησε, εβαπτίσθη από επίσκοπο ᾿Αλέξανδρο και έγινε μοναχή. ᾿Εθεράπευσε νέον περάλυτον, πολλοί ήρχοντο να ευλογηθούν και να θεραπευθούν. ᾿Ανεχώρησε εις ερημικό τόπο 40 μίλλια μακριά και 30 χρόνια έτρωγε μόνο χόρτα απ᾿ το λαχανόκηπό του που καλλιεργούσε, ουδέποτε εμαγείρευε. 

Εθεράπευσε την δαιμονιζομένη θυγατέρα άρχοντος, ο πατήρ κόρης την άφησε με τον αδελφό της να συναντά τον όσιον δι᾿ ολίγας ημέρας και να συνομιλούν πνευματικά φοβούμενος μήπως επι-στρέψη το δαιμόνιον. Μία ημέρα ο αδελφός πα- ρέμεινε εις την εγγύς πόλι. ῾Η νέα συνάντησε τον όσιον, συνομιλούσαν, επόρνευσε μέτ᾿ αυτής, σκοτεισθείς την διάνοιαν την εφόνευσε. 

Μετά αναζητών ο αδελφός της την αδελφή του, τον εφόνευσε και αυτόν, άφησε νεκρά τα σώματα άταφα και έφευγε εις τον κόσμον. Συνήντησε ενάρετο Γέροντα και του ωμίλησε ψυχοφελή ώστε μετενόησε και ενεκλείσθη εις ειδωλολατρικό τάφο. 10 έτη γονυκλινής έλεγε την εξής προσευχή· «πώς ατενίσω πρός σε ο Θεός; ποίαν αρχήν της εξομολογήσεως εύροιμι; ποία καρδία; η ποίω θαρρήσας συνειδότι γλώσσαν ασεβή και χείλη μολυσμένου γέμοντα κινήσαι πειράσωμαι; ποίας αμαρτίας πρώτον άφεσιν αιτήσαι κατατολμήσω; φείσαι φιλάνθρωπε Κύριε! 

Ιλεως γενού τώ αναξίω Δέσποτα αγαθέ και μη συναπο-λέσης με ταις αισχραίς μού πράξεσι. Ου μικρά τα αμαρτήματά μου. Πορνεία ετέλεσα και φόνον, αίμα αθώον εξέχεα και άταφα τα πτώματα εγκατέλειψα. ᾿Εξομολογούμαι αγαθέ, αιτούμενος άφεσιν, κατά την Ευσπλαχνίαν οικτίρησόν με τον ασεβή και κατάπεμψον το μέγα Σου έλεος. 

Κατεπόντισέ με η καταιγίς του εχθρού, μη με καταπίη ο βύθιος δράκων..». (Συνέβη και εις τούτον τον όσιον εις μεγάλα αμαρτήματα να πέση διά να γίνη εις πάντας τους αμαρτάνωντας υποτύπωσις και οδηγός εις μετάνοια). Ξηρασίας μεγάλης γενομένης άγγελος μηνύει εις επίσκοπο ότι αν προσευχηθή ο ᾿Ιάκωβος θα παύση η ανομβρία. 

Ελθών ο επίσκοπος με λαόν εύρον τον όσιον, δεν εδέχετο να ευχηθή, μετά από παρακλήσεις είπε δοξάζων τον Θεόν, «ευλογητός ο Θεός πάντοτε...». και έβρεξε πολύ. ῾Ο όσιος ᾿Ιακώβ χρηστάς ελπίδας προσέθεσε σκληραγωγία και δάκρυα, αγωνιζόμενος ούτω 75 ετών ανεπαύθη.