Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης

Υπάρχει και ο ᾿Ιωάννης ο Χαζεβίτης, εορτάζει την 3η Οκτωβρίου. ῾Ο Γεώργιος ήτο εκ Κύπρου. ῾Ο άδελφός του ῾Ηρακλείδης ήτο μοναχός εις Λαύρα Καλαμώνος (εις ᾿Ιορδάνη). ῎Εμεινε ορφανός, νέος ήλθε εις Λαύρα Καλαμώνος, ήτο αγένειος, τον έστειλαν εις μονή Χοζεβά. ᾿Εμεινε υποτακτικός ςις σκληρόν γέροντα, μετέφερε ύδωρ απ᾿ τον χείμαρο επειδή καθυστερούσε του έκρυψε το ράσο του, εισελθών εις μονή ο προεστώς που τόλμησε να τον ραπίση διά την αργοπορία εξηράνθη το χέρι του. 

Ο δε πεσών κατά γης εζήτησε συγχώρησι. ῾Ο Γεώργιος έλεγε να βάλη μετάνοια εις τάφους των μοναχών. Τούτου γενο-μένου εθεραπεύθη. ῾Ολοι τον τιμούσαν. Φοβηθείς την κενοδοξία επήγε εις την Λαύρα Καλαμώνος, με τον αδελφό του ασκήτευον εις τόπον «παλαιά εκκλησία» ουδέποτε εμαγείρευαν, έπαιρναν τα αποφάγια - χαλασμένα φαγητά της Λαύρας. 

Ενας γεωργός από ῾Ιεριχώ έφερε το νεκρό παιδί του εις ζεμπίλι και άνωθεν είχε κάποιους καρπούς. ῾Ο ῾Ηρακλείδης ιδών εταράχθη, ο Γεώργιος είπε· «μή λυπήσαι πάτερ, άς προσευχηθώμεν άς παραβλέψη τας αμαρτίας μας ανιστά το παιδίον, αν όχι καλούμεν τον πατέρα του και του λέγομεν ότι εις τοιαύτα μέτρα δεν εφθάσαμε». ᾿Επροσευχήθησαν και ανέ-στη το παιδίον, ώρκισαν τον πατέρα να μη είπη εις κανένα. ῾Ο αββάς ῾Ηρακλείδης 70 ετών ανεπαύθη εν Κυρίω.

Ο Γεώργιος εχειροτονήθη διάκονος. Μία φορά λέων έξωθεν του κελλίου του εξηπλώθη ο όσιος το θηρίο το έσπρωχνε αλλά δεν έφευγε, διέταξε και άνοιξε το στόμα του και ψηλαφώντας τους οδόντας του έλεγε· ώ οδόντες ως πάσσαλος σαλευόμενος» το θηρίο έφυγε. 

Οταν απέθανε ο ηγούμενος εγένετο ταραχή και διχόνοια διά ανάδειξι νέου ηγουμένου. ᾿Ελαβε πληροφορία εκ Θεού και επήγε εις την μονή του, εις το κελλί του, τόσο ακτήμων, τίποτε δεν είχε συνέρραπτε από ράκη τα ενδύματά του, έτρωγε παξιμάδι και αποφάγια απ᾿ την τράπεζα. 

Ημέρα τινά εκάθητο (ως συνήθιζε επί πέτρας) και εθερμαίνετο. ᾿Επροσήυχετο διά τον λαόν. ᾿Ηκουσε θεία φωνή να υπάγη εις ῾Ιεριχώ και θα ίδη τα έργα των ανθρώπων. ᾿Ελθών είδε πλήθος στρατού να πολεμούν. ῾Ο όσιος έκλαυσε την ανευλάβει του λαού.

Μέτ᾿ ολίγο ήλθε η Περσική επιδρομή και τόσα κακά έγιναν, τον όσιον οι Πέρσαι δεν τον έκακοποίησν. ῾Ο μαθητής του ᾿Αντώνιος ο συγγράψας τον βίον του, την εσπέρα του θανάτου του οσίου (είχε έλθη πλήθος προσκυνητών) καθυστερούσε λόγω διακονίας αν και τον εζήτησε ο αββάς Γεώργιος. 

Τον ειδοποίησε να μη λυπάται να τελειώση την διακονία του, τον περιμένει. ῞Οταν ήλθε τον εφίλησε, και στραφείς ανατολικά είπε τρίς «έξελθε ψυχή μου τώρα, εν Κυρίω έξελθε». Με τους λόγους αυτούς ανεπαύθη.