Άγιοι Έρμυλος και Στρατόνικος

Ωμολογησαν εις Λικίνιο βασιλέα 314 μ.Χ. δέρεται ο ῾Ερμυλος, φυλακίζεται έψαλλε τον 55ο ψαλμό κλπ άγγελος του εφάνη λέγων· «᾿Εχε θάρρος, αγωνίζου και μη φοβού διότι σύντομα θα μαρτυρήσης. Μετά 3 ημέρας ομολογεί πάλι ενώ τον ραβδίζουν και υπομένει ψάλλων ήκουσε φωνή «ώ ῾Ερμυλε,εις 3 ημέ-ρας θα λυτρωθης από τα δεινα και θα έλθης προς Με να λάβης τας αμοιβάς των πόνων σου». 

Οι στρατιώτες εκ φόβου έπεσν κατά γής. Τον φυλακίζουν με τον φίλο του Στρατόνικο διότι τον εβοηθούσε. ῾Ο αγ. έψαλλε τον 26ο ψαλμό τότε ουράνιο φως και θεία φωνή τον ενίσχυσε, τον οδηγούν εις Λικίνιον, δέρεται εις την κοιλίαν με τρίγωνα ρανδία ο άγιος ψάλλων ψαλμούς.. ξέσχισαν την κοιλία του ώστε εφάνησαν τα εντόσθιά του, ο άγιος έψαλλε· η σάρξ μου και η καρδία μού ηγαλλιάσαντο επί Θεόν ζώντα. 

Ενώ ραβδίζουν τον Στρατόνικο θεία φωνή έλεγε· «Τον δρόμο έτειώσατε, την πίστι εφυλάξατε, αύριο θα λάβετε τον στέφανον της δικαιοσύνης». Την επομένη ενώ βασανίζουν τον ῾Ερμύλο ηκούσθη· «Μη φοβού, εγώ ειμί ο Θεός σου και δίδω σοί βοήθεια. ῾Ο Λικίνιος εφοβήθη και διέταξε να ριφθούν εις ποταμό Δούναβι. Οι άγιοι έψαλλον την Δοξολογία «Δόξα εν ῾Υψίστοις Θεω...». Τους εκλεισαν εις σπυρίδα και τους εβυθισαν, όμως τα λείψανά των ο ποταμός τα έβγαλε εις γη και οι χριστιανοί ενεταφίασαν εις πόλι Σιγηδόνα.