Υπαπαντή του Κυρίου

Το γεγονός αυτό περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Λουκά στο κεφάλαιο Β', στίχοι 22-35, και έλαβε χώρα σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού ολοκλήρωσε την περίοδο του καθαρισμού της μετά τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ με τον Ιωσήφ, για να εκπληρωθεί η αφιέρωση του βρέφους στον Θεό, όπως ορίζει ο νόμος: «Κάθε αρσενικό που ανοίγει μήτρα (δηλαδή πρωτότοκο) θα θεωρείται άγιο στον Κύριο». Στη συνέχεια, πρόσφεραν θυσία, ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. Εκεί, ο υπερήλικας Συμεών υποδέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του (βλ. 3 Φεβρουαρίου).

Αυτό το γεγονός αποτελεί ακόμη μία απόδειξη πως ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, όπως υποστήριζαν οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει και να τον τελειοποιήσει.

Κατά την ολονυκτία της Υπαπαντής στην Κωνσταντινούπολη, οι αυτοκράτορες συνήθιζαν να παρίστανται στον Ναό των Βλαχερνών, μια παράδοση που διατηρήθηκε έως το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Στίχοι συναξαριστού· «Κόλπους Πατρός τυπούσι του σου Χριστέ μου, του Συμεών αι χείρες αι φέρουσί Σε»

῾Ωρίσθη να εορτάζηται το 518 μ.Χ επί βασιλέως ᾿Ιουστίνου Θρακός. (Κατά Λουκάν άγ.Ευαγγελίου· Β,22-32).