Όσιος Αυξέντιος
Βιογραφία
Εις χρόνους βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού, μοναχός εις το όρος «Βουνό» πλησίον Χάλκης απέναντι της νήσου οξείας. ῎Ηλεγξε την αίρεσι Νεστορίου και Ευτυχούς, μετέσχε το 451 μ.Χ εις ΔϚΟικουμ. Σύνοδον. Πολλάς θεραπείας ασθενών και δαιμονιζομένων. ᾿Αρχικά ασκήτευσε εις σπήλαι ενδεδυμένος ως ο ῞Αγ.᾿Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Χωρικοί έχασαν τα ζώα τους, ο όσιος ως προορατικός τους υπέδειξε και τα ευρήκαν. ᾿Εκτίσθη ένα στενώτατο καλύβι ως κλουβί, ενεκλείσθη ο όσιος λέγων· «᾿Εγενόμην ως στροθίον μονάζον επί δώμαος». Ευλογήσας τυφλή γυναίκα, ειπών· «᾿Ιάσατό σε Χριστός, το Φως το αληθινόν» και ευθύς ανέβλεψε. Κάποιος ασεβής κατηγορούσε τον όσιο υποκριτή, κενόδοξο, ο όσιος του ωμίλησε ιλαρώς, ο δε έλεγε ότι χάριν δόξης παίρνοντας 3 η 6 οβολούς των πτωχών.
Οταν η κόρη του εδαιμονίσθη και την έφεραν εις όσιον είπε· «Τριών η έξι οβολών ένεκεν πάσχει».. και διδάσκοντασ να μη απιστούν εις τα θαύματα που ο Θεός διά μέσου των δούλων Του ποιεί.. εθεράπευσε την δαιμονιζομένη. Λεπρούς χρίοντας με έλαιον εθεράπευσε εντελώς. Προσκληθείς εις 4η Οικουμ. Σύνοδο ως ταπεινός δεν ήθελε να έλθη, ηθέλησαν οι απεσταλμένοι του βασιλέως να ανοίξουν τον κλωβό (τό κελλίο του).
Τέλος επαίσθη αλλά μη δυνάμενος να βαδίση λόγω ασθενείας λόγω αγρυπνιών, μετανοιών, ανέβασαν επί αμάξης. Πλήθη πτωχών τον ηκολούθουν, πατέρα και τροφέα καλούντες αυτόν. ῎Εφθασαν εις μονή ῾Ρουφιανών, ανατολικώς,έξω Κων/πόλεως, εδώ τον συνήντησε ο βασιλεύς Μαρκιανός τον ησπάσθη λαβών τας ευχάς του.
Ο όσιος επήναισε και ενέκρινε τα ψηφισθέντα υπό των ῞Αγ.Πατέρων της Συνόδου, επέστρεψε εις το όρος όπου πρότερον ηγωνίζετο. Είς μοναχός Βασίλειος τάά όνομα την μηλωτή του οσίου λαβών, έμεινε εγγύς του οσίου, οι δαίμονες έδειραν και τόσον επλήγωσαν ώστε έμεινε άφωνος. Τον έφεραν εις όσιο, του είπε· «᾿Ανάστα, εξουσία γάρ άνωθεν σοί δέδοται κατά δαιμόνων».
Εκοινώνησε των ῞Αγ.Μυστηρίων και επέστρεψε εις καλύβητου. Μετά 3 έτη εκοιμήθη. Εις πρόποδας όρους εκτίσθη γυναικεία μονή με 70 παρθένους. ῾Ο όσιος εκοιμήθη εν Κυρίω ότε εβασίλευσε ο Λέων ο ᾿ΑϚο Μακέλλης και ετάφη εις γυναικεία μονή εις πρόποδας όρους Σκόπια και έκτοτε Αυξεντίου καλούμενον.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὥσπερ φοῖνιξ ηὐξήνθης Πάτερ ὑψίκομος, δικαιοσύνης ἐκφέρων τοὺς ψυχοτρόφους καρπούς, σὺ γὰρ βίον ἱερὸν πολιτευσάμενος, τῆς Ἐκκλησίας στηριγμός, καὶ θαυμάτων αὐτουργός, Αὐξέντιε ἀνεδείχθης, διὰ παντὸς ἱκετεύων, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Αὐξέντιε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
