Νεομάρτυρες Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος

Ο Σταμάτιος και ᾿Ιωάννης ήσαν αδελφοί εκ Σπετσών, γονέων Θεοδώρου Γκίνη και μητρός ᾿Ανέξως, εμπορεύοντο με πλοίο. Το 1822 με το πλοίο τους λόγω ανέμων εστάθμευσαν απέναντι Χίου εις τόπο Τσεσμέ. ᾿Ενώ ήθελον να διορθώσουν το πλοίο, οι Τούρκοι τους συνέλαβον και εφυλάκισαν εις Χίον, τον Νικόλαον επίεζαν οι Τούρκοι να αρνηθή τον Χριστόν. 

Ο Νικόλαος έμεινε ομολογών την ορθόδοξον πίστιν. Εις τόπον Βουνάκι τον απεκεφάλισαν. ᾿Επί 7 ημέρας οι αδελφοί δέχονται πιέσεις να αρνηθούν. Προγνωρίσαντες το τέλος των εις άλλους φυλακισμένους είπον· «Αύριο είναι η τελευταία μας ημέρα». ᾿Εγραψαν εις χαρτί την εξομολόγησίν των και την έστειλαν εις επίσκοπον Χίου ζητούντες τα ῞Αγ.Μυστήρια. 

Ο επίσκοπος με την σύζυγο ενός φυλακισμένου τους εμήνυσε να ετοιμασθούν με προσευχές και δάκρυα και να μή φοβηθούν το μαρτύριο. Οι αδελφοί όλη τη νύκτα ηγρύπνησαν το πρωϊ έδωκαν τα ενδύματά των εις φυλακισμένους χριστιανούς, η γυνή η ῥηθείσα τους έφερε τα ῾Αγια Μυστήρια και εκοινώνησαν. Μετά τους έσυραν βίαια έξω του κάστρου διά να τους θανατώσουν. 

Ο ᾿Ιωάννης εδειλίασε βλέπων τα ξίφη και ηλοιώθη την όψιν. ῾Ο Σταμάτιος του είπε· «Δειλιάς αδελφέ μου τους κύνας; Δεν αποφασίσαμε να μην προδώσωμε την πίστι μας; Παρεκάλεσε τήν Παναγία μας να σά ενδυναμώση.. κιά άλλα ειπών ενεθέρρυνε. 

Απεκεφάλισαν κάτωθεν παλαιάς βρύσης εις Βουνάκι. Μετά τρείς ημέρας έρριψαν τα λείψανα εις πέλαγος, άνεμος τα εξέβαλε εις τόπον Λαναρίτου όπου τα ενεταφίασαν πιστοί. ῾Η κάρα ᾿Ιωάννου δεν ευρέθη. ῾Ο Σταμάτιος ήτο 18 ετών καί ᾿Ιωάννης 22 (έτος 1822).