Αββάς Ιωάννης

Μοναχός έγκλειστος 40 έτη εγγύς πόλεως Λυκώ της άνω Αιγύπτου, δεχόμενος από μικρά θυρίδα ολίγη τροφή και ωμίλει με ερχομένους, όχι όμως πάντοτε. Ενικληθησαν οι Αιγύπτιοι από Αιθίοπας. ῾Ο όσιος είπε εις το στρατηγό την τάδε ημέρα να πολεμήση και θα νικήση. Ούτως έγινε. ᾿Εζήτει ο άρχων να θεραπεύση τήν γυναίκα του. ῾Ο όσιος δεν εδέχετο, έλεγε ουδέποτε επλησίασε εκεί γυναίκα, άς υπάγη και την νύκτα θα με ιδή. 

Της εφάνη εν οράματι λέγων· «ώ! Γύναι, μεγάλη σου η πίστις, ήλθον να εκπληρώσω τον πόθον σου, μη επιθυμήσεις να ίδης τους δούλους του Θεού εις πρόσωπον, αλλά να μιμήσαι τας πράξεις των. ᾿Εγώ δεν είμαι δίκαιος ως νομίζεις, αλλά διά την πίστιν σας προσευχήθηκα και ο ΚΗΙΧ σε ιάτρευσε. Αυτόν να δοξάζης, και μη θελήσης ζωντανϚλα να με ιδής». 

Ηλθον εις τόν όσιον μοναχοί. ᾿Ηρώτησε εάν είναι τις κληρικός, είς διάκονος σιωπούσε διά να μη τον τιμήση. Λέγει· ο νεώτερος είναι διάκονος, και του ησπάσθη ο όσιος τήν χείρα λέγων· «Μη κρύπτης την χάριν του Θεού ίνα μη διά ταπείνωσι ψεύδεσαι». Είς εξ αυτών ήτο ασθενής παρεκάλει να τον θεραπεύση. ῾Ο όσιος νουθετών κατάλληλα ότι η ψυχή με την ασθένεια ιατρεύεται, έχρισε με λάδι το οποίο ευλόγησε και τον εθεράπευσε. 

Αν και ήτο 90 ετών τότε ο όσιος δεν έτρωγε εψημμένο φαγητό. ᾿Εδιηγήθη διά κάποιο μοναχό που μετά τόν εσπερινό κάθε απόγευμα άγγελος του έφερνε ευϚψδη ουράνιο άρτο, υπερηφανευθείς αμέλησε τα πνευματικά του, εύρε ολίγο μαύρο τον άρτον όταν έκαμε συγκαταθέσεις με αισχρούς λογισμούς, εύρε τον άρτο μουχλιασμένο, ελθών εις απόγνωσιν έφευγε προς τον κόσμο. 

Διανυκτερεύσας οι μοναχοί έπεσον εις πόδας του να ευλογηθούν και εζήτουν λόγο ψυχοφελή, εις κελλίο του και τοσαύτη μετάνοια έδειξε ώστε άγγελος τον επληροφόρησε ότι εδέχθη ο Θεός την μετάνοιά του. Και άλλα πολλά ειπών ο αββάς ᾿Ιωάννης εις τους μοναχούς επί 3 ημέρας ενουθέτει, προφητεύσας ότι ο βασιλεύς Θεοδόσιος ενίκησε τόν τύραννο Ευγένιο και ειρήνευσε ο λαός. Προγνωρίσας τον θάνατό του, εκοιμήθη ειρηνικά.