Όσιος Στέφανος

Εζησε εις τους χρόνους του εικονομάχου Θεοφίλου. ᾿Εκ γονέων Ζαχαρίου και Θεοφανώς. ᾿Εμενον εις το Ζεύγμα Κων/πόλεως. ῾Η Θεοφανώ αν και έγγυος έτρωγε μόνο χόρτα και ύδωρ. ῞Οταν εγεννήθη ο Στέφανος ετυπώθη εις το στήθος του φωτεινός Σταυρός. ῞Οταν η μητέρα του έτρωγε περισσότερο και εχόρταινε τότε το μικρό δεν ήθελε να θηλάση και τρείς και τέσσερες ημέρες έμενε νηστικό. 

Ο πατήρ του εχειροτονήθη προσβύτερος, ο Στέφανος έγινε αναγνώστης. Μετά τον θάνατον πατρός του, 18ετής κλείεται εις τον ναόν του ᾿Αποστόλου Πέτρου προσευχόμενος τρώγων μόνο λάχανα. Μία νύκτα του εφάνη ο ᾿Απόστολος και τον ευλόγησε λέγων· «Ειρήνη σοί, καλή είναι αύτη η αρχή της προθυμίας σου, ο ΚΗΙΧ να σε ενδυναμώση». Μετά τρία έτη εγκατεστάθη εις τον ναόν ῞Αγ.᾿Αντύπα, ο άγιος ᾿Αντύπας του εφάνη λέγων· «Ειρήνη σοί, τέκνον, ψάλλε μοί, δεν θέλω σε εγκαταλείψει». 

Ετρωγε ο όσιος μία η δύο φορές την εβδομάδα κραμβολάχανο. Τον εχειροτόνησαν ιερέα. Το έτος 879 από σεισμό εσχίσθη ο ναός του ῞Αγ.᾿Αντύπα, ο όσιος εισήλθε εις ένα τάφο θολωτό και επί 12 έτη έμεινε αγωνιζόμενος. ᾿Από την υγρασία του έπεσαν τα μαλλιά - γένεια και το δόντια του εξησθέησαν. ᾿Εξήλθε ως νεκρός, ενεδύθη το αγγελικό σχήμα. Εις τας δεσποτικάς εορτάς μόνον ελειτουργούσε, μετά την απόλυσι έτρωγε εν ξηρό σύκο και ολίγο ύδωρ. 73 ετών ανεπαύθη εν Κυρίω.