Όσιος Λουκάς ο Στυλίτης

Ητο από την Φρυγία, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως ῾Ρωμανού Λεκαπηνού (920-944) και Κων/νού Πορφυρογέννητου (913-959). Οι γονείς του ωνομάζοντο Χριστόφορος και Καλή. ᾿Επειδή εις τον πόλεμον με Βουλγάρους διεσώθη θαυματουργικώς έγινε μοναχός. Τόσο βιαστής ήτο, ενήστευε όλη τήν εβδομάδα και την Κυριακή έτρωγε. Συνήθης τροφή του ήτο τα ωμά λάχανα.

᾿Εχειροτονήθη ιερεύς, εις ηλικία 24 ετών εις την μονή Ζαχαρίου εις το όρος ᾿Ολύμπου της Μ.᾿Ασίας.Τρία χρόνια είχε το διακόνημα του κελλαρίτου. Εις το στόμα του είχε ένα μικρό χαλίκι (πέτρα) διά να μην ομιλή, συνενοείτο γραπτώς. Κάθε νύχτα αγρυπνούσε έξω από τη μονή εις την κουφάλα ενός δένδρου. ᾿Επειτα εις το χωριό Λάγαινα γίνεται χοιροβοσκός. Και μετά 2,5 έτη ασκητεύει σ᾿ ένα σπήλαιο. ᾿Επειτα έρχεται εις την πατρίδα του και τρία χρόνια επί ενός στύλου 12 πήχεων αγωνίζεται τους υπέρ φύσιν αγώνας.

᾿Επιστρέφει εις Κων/πολιν και εις την Χαλκηδόνα εις τα κτήματα Ευτροπίου επί 45 συνεχή έτη ως στυλίτης έως την 11-12-980, όπου εκοιμήθη ειρηνικά.