Όσιος Ιωάννης, επίσκοπος Κολωνίας

Εγεννήθη 8 ᾿Ιανουαρίου 454 επί βασιλείας Μαρκιανού, εις Νικόπολι ᾿Αρμενίας. ῞Οταν απέθαναν οι γονείς του ᾿Εγκράτιος καί Ευφημία, διεμοίρασε τα υπάρχοντά του, έκτισε ναόν εις Θεοτόκον και εμόνασε εις Κοινόβιο. 28ετής εχειροτονήθη επίσκοπος Κολωνίας (εις ᾿Αρμενία) -᾿Ανατολική Μικρά Ασία. 

Μετά 9 έτη κρυφίως ανεχώρησε και επήγε εις Λαύρα ῾Αγίου Σάββα εις Παλαιστίνη (τώ 491). ῾Ο όσιος Σάββας χωρίς να τον γνωρίζη του ανέθεσε διακονήματα αρχοντάρη - μάγειρος, μετά του έδωκε ευλογία να ησυχάζη εις κελλί εκτός μονής όλη την εβδομάδα, χωρίς να βλέπη κανένα, ούτε να τρώγη ούτε να πίνη, μόνο Σαββατοκύριακο να ευρίσκεται εις τις ακολουθίες και τράπεζα. Το 496 έτος τον πήγε ο όσιος Σάββας εις τον πατριάρχη ᾿Ηλία διά να τον χειροτονήση ιερέα. 

Ο ᾿Ιωάννης εξομολογήθη εις ᾿Ηλία και τον ώρκισε να μη τον αποκαλύψη. ῾Ο ᾿Ηλίας είπε εις όσιον Σάββα ότι ο ᾿Ιωάννης ιερεύς δεν γίνεται. ῾Ο ᾿Ιωάννης οδοιπορούσε ποτέ, ελιποθύμησε, αρπαγής αίθριος θαυματουργικά ευρέθη εις το κελλί του - 5 μίλλια απόστασι. Το έτος 503 έφυγε κρυφά και ασκήτευε εξ έτη εις έρημο ῾Ρουβά τρεφόμενος με χόρτα. 

Οταν ήλθαν οι Πέρσες εκρήμνησαν τα κελλία των μοναχών, εις το κελλί ᾿Ιωάννου ήτο ένας λέων και έδιωξε τους στρατιώτας. Γυνή εκ Καππαδοκίας που ήτο διάκονος της εκκλησίας Κων/πόλεως Βασιλείνα ήθελε να μεταμφιεσθή εις άνδρα και να τον επισκεφθή. Με το προορατικό του χάρισμα ο ᾿Ιωάννης εγνώρισε αυτό και την ειδοποίησε να μην έλθη, της εφάνη καθ᾿ ύπνον και την συνεβούλευσε αυτά που επιθυμούσε να μάθη. 

Οτε ήτο 104 ετών εφύτευσε ένα ξηρό σύκο, εγγύς του ασκητηρίου του ανάμεσα σε πέτρες. Ούτε χώμα, ούτε υγρασία είχε εκεί. Είπε εις τους μαθητάς του «εάν βλαστήση, θα μού δώση ο Θεός ανάπαυση εις τον μέλλοντα αιώνα.. και ώ του παραδόξου.. ερρίζωσε και μετά καιρόν εποίησε τρία σύκα τα οποία ασπαζόμενος ο άγιος έφαγε με τους αδελφούς ομού. ῞Οταν εκοιμήθη ο άγιος Σάββας ο ᾿Ιωάννης ήτο 84 ετών και είχε κανόνα μόνο Σάββατο-Κυριακή νάναι εις Λαύρα. 

Ητο Πέμπτη -ελυπείτο διότι δεν θα ήτο εις κηδεία. ῾Ο όσιος Σάββας καθ᾿ ύπνον τον επαρηγόρησε· «Μη λυπήσαι, αν και εχωρίστηκα εις την επίγεια ζωή από εσέ όμως κατά πνεύμα είμαι πάντα μαζί σου. ῾Ο ᾿Ιωάννης του ζήτησε να μεσιτεύση να έλθη κοντά του, ο όσιος είπε· ῾Ο Θεός θέλει να μείνης εκεί ως στήριγμα εις τους μοναχούς διότι θάρθη επιδρομή ᾿Αράβων εις τη μονή και θα υπάγη εις Λαύρα». 

Αργότερα έζησε ως έγκλειστος εις μικρό κελλί της Λαύρας. Είδε όραμα ότι ευρέθη εις Βηθλεέμ και πως οι άγγελοι έλαβον την ψυχήν αποθνήσκοντος. Διά να εξακριβώση την αλήθειαν επήγε εις Βηθλεέμ και εύρε τον νεκρόν όπως είδε εις το όραμα. Μία φορά οι μαθηταί του ευρισκόμενοι πέραν ᾿Ιορδάνου εις διακονία, όταν επετέθη λέων εφάνη ο ᾿Ιωάννης και τους έσωσε, όταν τον συνήντησαν πρώτος ο όσιος είπε· «Είδατε πως βρέθηκα εις την ανάγκη σας; Πολύ δεήθηκα εις Κύριον να σας ελεήση. 

Επί πολλά έτη έτρωγε στάκτη του θυμιατού εις το φαγητό του. ῾Ο μαθητής του τον είδε κι᾿ ελυπήθη. ῾Ο όσιος τον παρηγόρησε, ότι και άλλοι μοναχοί το αυτό πράττουν ως λέγει Δαυίδ «σποδόν ωσεί άρτον έφαγον». Το 558 ανεπαύθη εν ειρήνη. ᾿Επεσκέφθη τον άγιον μία φορά χριστιανός με έναν αιρετικό. 

Ο όσιος είπε· «Εις εσέ ως ευσεβή δίδω ευλογία, εις αυτόν όχι έως να αρνηθή την πλάνη του Σεβήρου. ᾿Επεσαν εις τα γόνατα, ο όσιος τον δίδαξε να υπάγη εις την εκκλησία να αναθεματίση την αίρεσι Σεβήρου. Τούτου γενομένου, επέστρεψαν πάλι κι᾿ ο όσιος τους ευλόγησε και τους ησπάσθη.