Νεομάρτυρας Αγγελής

Κατήγετο από το ᾿Αργος Πελοποννήσου, ήτο πρακτικός ιατρός. Ευρισκόμενος εις ᾿Εφεσσο Μ.᾿Ασίας εφιλονίκησε με ασεβή Γάλλο διά την πίστιν και τον εκάλεσε να μονομαχήσουν, αυτός με ξύλο κι᾿ ο Γάλλος με μάχαιρα διά να του αποδείξη την δύναμι του Χριστού. ῏Ηλθαν μαζί εις τον πρόξενο κι᾿ έλαβον άδεια ώστε ο νικητής να μη διωχθή ως φονεύς. Μετά ο ᾿Αγγελής επήγε εις πνευματικόν να εξομολογηθή, αλλά δεν επαίσθη να παύση της μονομαχίας. 

Εκοινώνησε τα ῞Αγ.Μυστήρια και έλεγε· «Μέ την μονομαχία αυτή θα δείξω εις τους απίστους την δύναμιν της αληθούς πίστεώς μου. ῞Οταν ήλθε η διορισμένη ώρα, ο Γάλλος εφοβήθη και δεν εμφανίσθηκε, ο ᾿Αγγελής επήγε εις τον πρόξενο να αναγκάση τον φυγάδα να μονομαχήσουν. ᾿Αφού ο Γάλλος εφοβήθη η φήμη εξήλθε παντού και ο ᾿Αγγελής ετιμάτο ως νικητής. 

Από τότε έμενε εις την οικίαν του (μόνο δύο φίλοι του τον έβλεπαν) και εσκέπτετο να μαρτυρήση. Είχε υπερηφάνους λογισμούς ότι η πολλή πίστις του, εφόβησε τον Γάλλο, επλανήθη υπό δαιμονικών σκέψεων ώστε να τουρκεύση διά να λάβη αφορμή να μαρτυρήση!! Το 1813 Σάββατο Λαζάρου εκουσίως επήγε και εδέχθη περιτομή -έγινε Τούρκος..- μέτ᾿ ολίγον άρχισε να δίδη αφορμές, επυροβόλησε δήθεν να φονεύση ένα φίλο του. 

Οι τουρκικές αρχές τον έδιωξαν ως τρελλό. ᾿Ηλθε εις την Χίο και όπου υπήρχε ναός.. εισήρχετο βρέχων το έδαφος με δάκρυα! ῎Αλλους παρακαλούσε να εύχωνται δι᾿ αυτόν..άλλους που τον εγκωμίαζαν τους απείλησε και ύβρισε. Μία ημέρα ερράπισε ένα μεθυσμένο χριστιανό που φλυαρούσε. Την επομένη του είπε· «Τον δαίμονα που εκαθόταν εις τα χείλη σου και εφλυαρούσε αυτόν έδειρα!!» 

Ημέρα τουρκικής εορτής (ῥαμαζανίου) εζητούσε ύδωρ..ομολογών ότι είναι χριστιανός, ένας τούρκος τον έδειρε ανηλεώς, ο ᾿Αγγελής επήγε εις την θύρα του τουρκικού δικαστηρίου αλλά ουδείς του έδωσε σημασία, αν και τους προκαλούσε τρώγοντας άρτο. Συχνά ήρχετο εις τάφον ῾Ιεράρχου ῞Αγ. Μακαρίου και κλαίοντας κρούων την κεφαλήν κατά γής· «῾Αγιε του Θεού καθώς ωδήγησας τους νεομάρτυρας Πολύδωρον, Θεόδωρον, Δημήτριον και άλλους εξωμότας εις μετάνεια, ενίσχυσόν με τον ανάξιον εις τον αγώνα της αθλήσεως». 

Μία ημέρα αγόρασε μία όρνιθα, λέγει· «Ποιος δύναται μ᾿ένα χτύπημα να κόψη την κεφαλή της;» Είς την έκοψε. Τότε υψώσας τα χέρια του εις Ουρανό εφώναξε· «Ούτω Χριστέ μου να χωρισθή η κεφαλή μου από το σώμα με μία σπαθιά» και έρριψε μακριά την όρνιθα. ῾Ολοι εγνώρισαν ότι είναι αποφασισμένος διά το μαρτύριον. Μετά εξ μήνας ομολογούσε δημοσία ότι εχλευάσθη υπό δαιμόνων, εγνώρισε την ανθρωπίνη ασθένεια, μετανοεί και κλαίει πικρώς την άρνησί του. 

Οταν έρριψε την ελπίδα του όλη εις Θεόν τότε ηξιώθη του ποθουμένου. Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν διότι εξύρισε τα γένεια του και ομολογεί την πίστιν του. Τον φυλάκισαν.. εδικάσθηκε και ώρισαν τον τρόπον αποκεφαλισμού. Την 3-12-1813 εις τόπον Βουνάκι αποκεφαλίζεται με την πρώτη σπαθιά. 3 ημέρες έμεινε εκεί το άγ.Λείψανο. Οι χριστιανοί ελάμβανον αίμα, τρίχας..δι᾿ αγιασμό. Οι Τούρκοι έρριψαν το άγ.Λείψανο εις θάλασσα και δεν το ευρήκαν οι χριστιανοί.