Άγιος Σπυρίδων

Εγεννήθη εις την Κύπρον το έτος 270, ενυμφεύθη απέκτησε τέκνα απέθανε η σύζυγός του, ο άγιος εζούσε οσίως. ῏Ητο ταπεινός, φιλόξενος ποιμήν προβάτων. ᾿Εχειροτονήθη επίσκοπος της πόλεως Τριμυθούντος Κύπρου. Μία φορά έγινε ανομβρία και απέθνησκον από την πείνα. Προσευχομένου του αγίου γέμισε ο ουρανός σύνεφα και όταν τα δάκρυά του έσταξαν εις την γην έβρεξε! Κάποιος πτωχός εζήτησε από πλούσιον ολίγο σίτον, ο πλούσιος τον έδιωξε, ο άγιος του είπε· «Θα ίδης το σπίτι σου γεμάτο και θα σε παρακαλή να πάρης σίτον». 

Εκείνη την νύκτα έγινε πλημύρα και του πλουσίου ο σίτος εχύθη εις τους δρόμους. ᾿Εκείνος ως δήθεν ελεήμων έλεγε εις τους πτωχούς να λάβουν όσο θέλουν. ᾿Ετσι επαληθεύθηκε ο λόγος του αγίου. ῞Ενας γεωργός εζήτησε από τον πλούσιον αυτόν σίτον δανεικό διά να σπείρη. ᾿Εκείνος χωρίς χρήματα δεν του έδιδε. ᾿Ηλθε ο πτωχός εις τον άγιον, ο άγ.Σπυρίδων τον παρηγόρησε και του έδωκε ένα χρυσούν όφιν να το δώση ενέχυρο και να λάβη ό,τι του χρειάζεται. 

Ο πτωχός το επήγε εις τον πλούσιον, εδανείστηκε σίτον, εκείνη τη χρονιά έκαμε πλούσια σοδιά επλήρωσε τα χρέη του και έφερε τον χρυσούν όφιν εις τον άγιον ο οποίος με την προσευχή του εις Θεόν εζήτησε να γίνη ο χρυσός όφις, όπως πρώτα από όφι εις χρυσό είχε μεταβληθή. Και ευθύς! Το άψηχο χρυσό έγινε ζωντανός όφις.

Αλλη φορά είχε πλημμυρίση ο ποταμός με την προσευχή του εσταμάτησε ο ποταμός και διήλθε χωρίς να βραχή. Εις την Αί Οικουμενικήν Σύνοδον έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταυρού εις κεραμίδι λέγοντας· «Εις το όνομα του Πατρός» και ευθύς πύρ ανέβη πρός τα επάνω, έπειτα λέγων· «καί του Υιού» ύδωρ έρρευσε προς τα κάτω, και πάλι λέγων· «καί του ῾Αγίου Πνεύματος» έμεινε το χώμα εις το χέρι του. ῾Ο φιλόσοφος εκείνος που υπερασπιζόταν τον αιρετικό ῎Αρειο επίστευσε και εβαπτίσθηκε.

Επέστρεψε εις την Κύπρο και εύρε την θυγατέρα του την παρθένον Ειρήνη αποθαμμένη. Μία γυναίκα εζητούσε ένα χρυσό κόσμημα το οποίον έδωκε να το φυλάξη η Ειρήνη. ῾Ο άγιος δεν το εύρισκε εις την οικία του ήλθε εις τον τάφον και ενώπιον του λαού ερώτησε την Ειρήνη που έβαλε το κόσμημα. ᾿Εκείνη απήντησε· «Εις τον τάδε τόπον» ο άγιος είπε· «κοιμήθητι τέκνον, έως την κοινήν ᾿Ανάστασιν». 

Εύρε το κόσμημα το έδωκε εις τήν γυναίκα. ῾Ο βασιλεύς Κωνστάντιος ασθενήσας εδέετο του Θεού. Είδε εις τον ύπνον του άγγελον να του δείχνη ανάμεσα εις πλήθος επισκόπων δύο οι οποίοι μόνον αυτοί ημπορούν να τον θεραπεύσουν. ῾Ο βασιλεύς διέταξε και ήλθον ενώπιόν του οι επίσκοποι. ῾Ο άγιος Σπυρίδων ήλθε με τον φίλον του Τριφύλιον εις τα ανάκτορα, με ταπεινή ενδυμασία. Εις φρουρός ερράπισε και έδιωξε τον άγιον. 

Ο άγιος Σπυρίδων έστρεψε και το άλλο μέρος του προσώπου του. ῾Ο φρουρός εζήτησε συγχώρησι. ῾Ο βασιλεύς προσέπεσε εις τον άγιον υποκλίνας την κεφαλήν του ζητών ευχήν. Ευλογήσας ο άγιος με την αγίαν δεξιά του τον βασιλέα, ευθύς ιατρεύθη. Του είπε να είναι συμπαθής και να ευεργετή και να μη δεχθή τίποτε το οποίον δεν πιστεύει η ᾿Εκκλησία. ῾Ο βασιλεύς τον εβίασε να λάβη χρυσάφι, ο άγιος πρίν φθάση εις την πατρίδα του το εμοίρασε ελεημοσύνας. 

Ο βασιλεύς μαθών αυτό εχάρη και έκαμε νόμον οι κληρικοί να μη πληρώνουν φόρον. Εις την ᾿Αντιόχεια (όπου εθεράπευσε τον βασιλέα) γυνή τις έφερε το νεκρό βρέφος της. ῾Ο άγιος την εσπλαχνίσθη, γονάτισε, ευχόμενος, καταβρέχοντας την γην με τα δάκρυά του και ανέστησε αυτό. ῾Η μητέρα του βρέφους από την χαρά της λιποθύμησε και απέθανε. 

Ο διάκονος ᾿Αρτεμίδωρος παρεκάλεσε τον άγιον, ο οποίος ευχηθείς λέγει εις την νεκράν· «᾿Εν ονόματι του Κυρίου ανάστηθι» και ώ! των θαυμασίων Σου Κύριε!! ῾Η νεκρά ανέστη. ῾Ο άγιος είπε εις τον διάκονό του και την γυναίκα να μη γνωρίζη κανείς όσο ζή διά το θαύμα αυτό, εκείνοι μετά τον θάνατόν του το εφανέρωσαν. 

Μία φορά ένας βοσκός επήγε να αγοράση αίγας από άγιον. ῾Ο άγ.Σπυρίδων του είπε να αφήση εκεί τα χρήματα και να τας λάβη. Βλέπων ο βοσκός ότι ο άγιος δεν ενέτρησε τα χρήματα, άφησε ολιγώτερα κατά την αξίαν μιάς αιγός. ῞Οταν ανεχώρησε ο βοσκός επέστρεψε η αίξ (ως να εγνώριζε ότι ήτο απλήρωτη) και εισήλθε εις την μάνδρα. Τούτο έγινε τρείς φορές, τέλος ο βοσκός διά της βίας επ᾿ ώμου την επήρε. 

Το ζώο με τα κέρατά του τον εκτυπούσε. ῾Ο άγιος του λέγει· «Τέκνον, μήπως ελησμόνησες να την πληρώσης και διά τούτο δεν σ᾿ ακολουθεί;

Εκείνος ζήτησε συγχώρησι, επλήρωσε και η αίγα ακολουθούσε. Εις το χωρίον ᾿Ερυθρά της Κωνσταντίας (επαρχίας Κύπρου) τελουμένου εσπερινού είπε εις τον ψάλτη να ψάλλη συντομώτερα διότι είναι κουρασμένος. ᾿Εκείνος έψαλλε αργά από ανθρωπαρέσκεια μάλλον, τον επετίμησε και έγινε άφωνος και ετελείωσε μόνος του ο άγιος τον εσπερινό. 

Με τις παρακλήσεις των χωρικών τον εσυγχώρησε και επανήλθε η φωνή του όχι καλλίφωνος ως πρότερον αλλά μέτρια διά να μη υπερηφανεύεται. ῎Αλλη φορά όταν έψαλλε εσπερινό ηκούσθη άνωθεν ψαλμωδία πολλών αγγέλων να αποκρίνωνται. «καί τώ πνεύματί Σου» καί «Κλεριε ελέησον» πολύ γλυκεία και εναρμόνιος φωνή. Οι ευρισκόμενοι εκεί πλησίον, ήκουσαν, ήλθαν εις τον ναόν και ουδείς άλλος άνθρωπος ήτο, μόνο ο άγιος και ο διάκονος. 

Αλλοτε το έλαιον της κανδήλας ετελείωνε, με την ευχή του εξεχείλησε έλαιο και έτρεχε ώστε εγέμισαν δοχεία.

Εις πολλούς προέλεγε τας κρυφάς σκέψεις των και διόρθωνε αυτούς. Είχε αιγοπρόβατα διά τας ανάγκας των πτωχών, μία νύκτα ήλθαν κλέπται αλλά θεία δυνάμει εδέθησαν αοράτως ακίνητοι. Το πρωί ο άγιος τους έλυσε με την αυχή του, τους νουθέτησε να μη κλέπτουν και τους χάρισε και δύο κριούς διά την ολονύκτιον αγρυπνία των. 

Ο πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας λιτανεύοντας με όλους τους επισκόπους -κλήρο και λαό, έπεσαν τα είδωλα και συνετρίβησαν. ῞Ενα μόνο έμενε όρθιο παρά τας προσευχάς.

Αγγελος είπε εις πατριάρχην να προσκαλέση τον άγιον Σπυρίδωνα. Μόλις έφθασε ο άγιος Σπυρίφων εις το λιμάνι εκρημνίσθη το είδωλο εκείνο και έγινε χώμα. ῾Ο πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας δεν εγνώριζε την άφιξι του αγίου, μαθών διά την αόρατον καταστροφή του ειδώλου είπε· «Να είσθε βέβαιοι ότι ήλθε ο μέγας Σπυρίδων» και τον προϋπάντησαν με τιμάς. 

Μίαν φορά εις καιρόν θερισμού με εργάτας εθέριζε και ο άγιος τα χωράφια του, τότε έπιπτον σταγόνες ως δρόσος μόνο εις τήν κεφαλήν του αγίου (καί όχι εις τους άλλους). ᾿Εθεσε την χείρα του εις την κεφαλή του και εφύτρωσαν τρίχες ξανθαί και μαύραι. ῾Ο άγιος τους εξήγησε ότι σύντομα χωρίζεται η ψυχή του από το σώμα του και ότι ο Θεός θα τιμήση με δόξαν την τελευτή μου, αναρίθμητοι άνθρωποι θα κάμουν μεγάλη εορτή την ημέρα αυτή. 

Σε ηλικία 78 ετών το 348 εκοιμήθη εν Κυρίω. Μέχρι τον 70ν αιώνα το σώον άγιον λείψανό του ήτο εις την πατρίδα του, μετά διά τον κίνδυνο των βαρβάρων μετεφέρθη εις Κων/πολι. Την 14-5- 1489 το άγ. Λείψανο μετεκόμισε εις παραμυθία ᾿Ηπείρου ο ιερεύς Γρηγόριος Πολύευκτος και μέτ᾿ ολίγα έτη ο ίδιος μετεκόμισε εις Κέρκυρα εις τον συμπολίτη και πρόσφυγα ιερέα Γεώργιον Καλοχαιρέτην. ῾Υπάρχουν δωρητήρια και συμβόλαια, διαθήκες από γονείς εις κληρονόμους. Το 1527 έκτισαν ναόν και έθεσαν το άγ.Λείψανο.

Επί ῾Ενετοκρατίας ο ᾿Αντιναύαρχος ᾿Ανδρέας Πιζάνης διοικητής της Κερκύρας ηθέλησε να τοποθετήση και λατινικό θυσιαστήριο ώστε μαζί με ορθόδοξον λειτουργία να τελήται και Λατινική λειτουργία με άζυμα. Δύο φορές του εφανερώθηκε εις τον ύπνον του και τον διέταξε να παύση αυτό. ῾Ο Πιζάνης δεν το επίστευε, ενόμιζε ότι ήτο δαιμονικό όνειρο. 

Μία νύκτα εξεράγη η πυριτιδαποθήκη του φρουρίου και εφονεύθησαν πολλοί Λατίνοι. ῾Ο Πιζάνης με τον Λατίνο θεολόγο (τόν οποίο συνεβουλεύετο) ευρέθησαν νεκροί. ᾿Ολίγο πρίν την έκρηξι ο φύλαξ είδε τον άγιο Σπυρίδωνα να πλησιάζη με αναμμένη δάδα εις το φρούριο και ένα άλλος είδε τρείς φλόγες να βγαίνουν από το κωδονοστάσιο του ναού του αγίου και εισήλθον εις αποθήκη φρουρίου και η πυρίτιδα εξεράγη. 

Εκείνη την νύκτα που συνέβησαν αυτά 12 Νοεμ 1718 κεραυνός κατέκαυσε την οικία του Πιζάνου, χωρίς να βλάψη άλλο κτίριο. Τα αναρίθμητα θαύματα του αγίου Σπυρίδωνος τίς διηγήσεται; «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού»!!