Όσιος Ακάκιος

Βιογραφία
Εκ του χωρίου Γόλιτζα ᾿Αγράφων, ωνομάσθη ᾿Αναστάσιος, έμεινε αγράμματος.. 23 ετών εις μονή οσίου Διονυσίου εις ῎Ολυμπο έγινε μεγαλόσχημος μοναχός, την νύκτα της κουράς του είδε θεία οπτασία ότι εκράτει ακτινοβολούσα λαμπάδα, εσυλλογίζετο ότι πρέπει να λάμπουν ούτω αι θείαι εντολαί. ᾿Ηγωνίζετο με μεγάλες νηστείες κάθε 2-3 ημέρες τρώγων χόρτα, παξιμάδι...
Ανεχώρησε διά ῞Αγ.όρος. Εις Κελλίο εγγύς Ι. Μονής Γρηγορίου έμεινε ένα χρόνο με δύο μοναχούς, μετά μόνος του εις κελλί άνωθεν της μονής Διονυσίου, ύστερα εις σκήτη Παντοκράτορος εύρε αυτόν ο γέροντάς του και έδωκε ευλογία να ησυχάση κατά μόνας.. Τελικά μετά από πολλή ζάλη λογισμών και δαιμονικούς πειρασμούς λυτρωθείς από την βοήθεια Κυρίου έμεινε εις Καυσοκαλύβια εις κελλί της Σκήτης 20 έτη.
Εργόχειρο είχε να σκαλίζη ξύλινα κουτάλια. ῎Αρτος-χόρτα..καί ύδωρ... η τροφή του. ῞Υστερα έμεινε εις το σπήλαιο ῾Αγ.Μαξίμου καυσοκαλυβήτου, το καλοκαίρι νέφος ήρχετο άνω του σπηλαίου και εγέμιζε τη στάμνα του ύδωρ. ᾿Εξήραινε χόρτα και τα έτρωγε. ῏Ηλθε μαζί του ο μετά ταύτα μάρτυς Ρωμανός.. ο Θεός απεκάλυψε να μαρτυρήση, ο Ρωμανός ανεχώρησε διά να ομολογήση αφού συνεφώνησαν να μείνη εκεί ο ᾿Ακάκιος.
Αλλά ο ᾿Ακάκιος επήγε εις το κάθισμα του οσίου ᾿Αθανασίου του ᾿Αθωνίτου. Είδε όραμα τον νεομάρτυρα Ρωμανό λάμποντα αλλά απέστρεφε το πρόσωπό του, ο ᾿Ακάκιος εδέετο να τον ατενίση με ιλαρό πρόσωπο, αλλ᾿ εις μάτην. ῾Ο όσιος ᾿Ακάκιος επέστρεψε εις το σπήλαιό του, είδε πολλές φορές τον μάρτυρα Ρωμανό να τον ενθαρρύνη και να τον παρηγορή.
Ηξιώθη ο όσιος προορατικού χαρίσματος. ᾿Ενώ προσηύχετο είδε ο πνευματικός Σίλβεστρος φλόγα πυρός εξερχομένη από το στόμα του. ῾Ο όσιος είδε πολλάκις τον άγ.Μάξιμο και τον ΚΗΙΧ είδε! Ο ΚΗΙΧ του είπε· «᾿Ακολούθη μοί» δηλ.εργάζου τας εντολάς Μου.
᾿Εκοιμήθη το 1730.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀκακίᾳ ἐμπρέπων Πάτερ Ἀκάκιε, καὶ λαμπρότητι βίου ἀστὴρ ὡς πάμφωτος, τῶν Ὁσίων μιμητὴς τῶν πάλαι γέγονας, καὶ χαρισμάτων θεϊκῶν, δαψιλῶς ἀξιωθείς, μὴ παύσῃ καθικετεύων, τὴν Παναγίαν Τριάδα, διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Θαβωρείου φωτὸς ἐκζητῶν τὴν λαμπρότητα, ἐν τῷ ῎Αθω βιώσας ἀνεπαύσω πληρώτατα· Ἀκάκιε, Ἀγράφων τέκνον τὸ σεπτόν, ἀγλάϊσμα ὁσίων τὸ φαιδρόν· ὅτι εὐχαῖς σου καὶ ἁγίαις διδαχαῖς Μάρτυρας νέους καὶ ὁσίους ἀθλητὰς ἀνέδειξας. Δόξα τῷ σὲ αὐγάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ δείξαντί σε ἐν παντὶ διδάχον ἔνθεον.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α'. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Πρός Χριστόν τόν Σωτῆρα Πάτερ Ἀκάκιε, σέ πρεσβευτήν καί μεσίτην ἡμεῖς κεκτήμεθα νῦν, συμπαράλαβε τούς τρεῖς Ὁσιομάρτυρας, σούς φοιτητάς τόν Ρωμανόν καί τόν Παχώμιον ὁμοῦ Νικόδημον καί αἰτεῖτε, δωρηθῆναι πλημελημάτων, ἡμῶν τήν λύσιν καί παντοίων δεινῶν.