Νεομάρτυς Λάζαρος

Εκ πόλεως Κάμπροβα Βουλγαρίας, ελθών εις τα μέρη Περγάμου έγινε ποιμήν προβάτων. Διερχομένη ποτέ η σύζυγός ούρκου, ο κύων ώρμησε κατά αυτής σχίσας ολίγον τα φορέματά της. ᾿Εκείνη τον εσυκοφάντησε ότι την εβίασε. ᾿Από 7ης ᾿Απριλίου έως 22ας φυλακίζεται, προσπαθεί ο αγάς να τον πείση με κολακείας να Τουρκεύση. 

Επύρωσαν σίδερα και κατέκαιον ασπλάχνως εν προς εν όλα τα μέλη του σώματός του. Μετά λαβόντες βαρείαν πέτραν την έθεσαν επί του στήθους, ο μάρτυς επεκαλείτο τον ῞Αγ.Γεώργιον ήτο 22α του μηνός, του έκαυσαν την γλώσσαν, περισφίγγοντες την κεφαλή του με σχοινί κατέστρεψαν τον οφθαλμό του, έθεσαν χάλκινο πυρωμένο στεφάνι εις κεφαλήν του.. ο μάρτυς έμεινε ως νεκρός άπνους, ακίνητος. 

Προς την δύσιν του ηλίου ο μάρτυς ίστατο ανδρείος, την 23 πρωϊ ο αγάς θυμωθείς έλεγε εις τούρκους· «Δεν σας επρόσταξα η να τουρκεύση η να τον θανατώσετε;«᾿Εδιηγούντο τα βασανιστήρια που του έκαμαν. ῾Ο Λάζαρος ομολογεί πάλι, απεφέσισαν να τον κραμάσουν. Εις τόπο καταδίκης φθάσαντες μόνος του ο μάρτυς χαρούμενος, επέρασε το σχοινίο εις λαιμό του. 

23 ετών ήτο.. Τον απηγχόνισαν. Οι παρεστώτες χριστιανοί ίδον ότι τρείς φοράς ανήλθε και κατήλθε το άγ.λείψανο μετά του σχοινίου, άνευ χειρός ανθρώπου καθώς αναβιβάζει και καταβιβάζει τις κανδήλα. Οι τούρκοι έστρεφον το λείψανο προς δυσμάς και αυτό εστρέφετο προς ᾿Ανατολάς. Τούτο πολλάκις έγινε. Είς τούρκος είπε· «Το πείσμα το οποίον είχε ζωντανός, έχει και νεκρός». 

Ο ιερεύς Αυξέντιος του τόπου εκείνου, ενεταφίασε το άγ. Λείψανο. ῎Ελεγε ούτος· «᾿Εθαύμασα την απαλότητα ην είχε το άγ,λείψανό του, τάά άλλα λείψανα αφά ου κρυώσουν μένουν ξηρά και τελείως αλύγιστα. Του άγ.Λαζάρου έλυσα τας χείρας που ήσαν δεμέναι όπισθεν και τας εσταύρωσα επάνω εις το στήθος, ήτο ως να εξεψύχησε αυτήν την στιγμήν.