Άγιος Θεόδωρος

Εζη ο άγιος εις χρόνους βασιλέως ᾿Αντωνίνου, ομολογεί αρνούμενος να σφραγισθή κατά την τάξιν των νεοσυλλέκτων στρατιωτών. Δέρεται, όταν τόν καίουν εις εσχάρα γίνεται βοή.. εσχίσθη η γη και εξήλθε ύδωρ το οποίον έσβησε την πυρά και ευρέθη υγιής. ῾Ο ιερεύς Διόσκορος επίστευσε, βδελυχθείς τα είδωλα, τον έκαυσαν. 

Τον άγιο σύρουν κατά γης με άλογα, λύεται από θεία δύναμι, τα άλογα συνετρίβησαν εις κρημνόν. ῞Οσοι επίστευσαν ρίπτονται εις κάμινον με τόν άγιο, φυλάττονται όμως αβλαβείς. ῾Ο άγιος εδιηγείτο διά μητέρα του η οποία πρό 3 ετών, είχε αιχμαλωτισθή, προσηύχετο ο Θεός να του δείξη την μητέρα του. Τότε..ώ! του θαύματος! 

Ηλθε η μητέρα του και τον ησπάσθη εις το μέσον της καμίνου. Τον Θεόδωρο εσταύρωσαν, τους στρατιώτας ελόγχευσαν, την μητέρα του αγίου Φίλιππα απεκεφάλισαν. ῞Ολοι αυτοί εμαρτύρησαν εις Πέργη Παμφιλίας.